Seccademi kıbleye yönelttim..
Allahu ekber...
Huzur..
Bilmiyorum ne kadar kaldım seccadenin başımda secdede.. Bilmiyorum ne kadar ağladım.. Bilmiyorum neler hissettim.. Sadece bir nebzede olsa iyilesti ruhum.. Kirlenmiş bir ruh..
İlk defa namazı hissederek kıldım ilk defa saatlerce dualar ettim ve ilk defa ağzım sadece ALLAH lafzıyla geçirdi saatlerini..
İçim ağlamaklı kendimden nefret edercesine yaşıyorum hâla.. Hatalarımın farkındayım.. Günahlarım büyük.. Zina değil belki yaptğım ama zinaya yoldu..
Nefes alamaz oldum bunları yaparken neden hissetmedim bunları neden yanmadı canım..
Ama şimdi herşey netleşti herşey ortaya döküldü ağlamaktan yorulan gözlerim atmaktan bıkmıs kalbim var.. Durmalı artik bu utançla nasıl yaşanır ?
Bitmeli bu ızdırap.. Son bulmalı...
Bir saniye !!
Ben bu şekilde Rabbimin karşısına nasıl çıkarım ?Değişmeliyim.. Bir an önce..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİM ADIM GÜNAH
Non-FictionZamanında çok hata yaptım.. Pişmanım.. Ama o SUSMUYOR !! Susturamıyorum.. Olmuyor Boğuluyorum...