SON KELEBEK

Suskunluk

Kız artık mutsuz olmak istemiyordu. Lâkin ona bir şey demeye de gücü yüreği yetmiyordu. Onunla göz göze gelmek bile onu intihara meyilliyordu. Okula gitmek onunla bir kere daha karşılaşmak istemiyordu ama ailesinin taktirini kazanmak için okula gitmesi şarttı. Okul için uyandığı sırada annesinin çığlığını duydu. Şaşkın bir şekilde etrafına bakındı. Telaşla annesinin çığlığına doğru giderken etrafındaki eşyalara değerek yere düşmelerine ve kırılmasına neden oldu. Annesine yaklaştığı sırada annesinin sesinin kesildiğini farketti. Daha fazla endişelenerek koşmaya başladı. Annesinin yanına geldiğinde yerde oluşan kan göllerini görerek irkildi. Gözünden düşen yaş damlasını tutamayarak yere çöktü. Annesinin ters yattığı gördü. Annesini çevirirken karnında oluşan yaraya baktı. Gözlerini kapatarak bunun hayal olmasını diledi. Elini oluşan yaranın üzerine koydu. Gözleri kıpkırmızı olmuş şekilde telefonunu aramaya başladı. Tezgahın üzerinde duran telefona uzandı ve babasını aradı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyarak babasına gördüğü şeyi anlattı. Babası kızının cümlesini bitirmesine izin vermeyerek telefonu kapattı. Babası eve geldiğinde kızının yerde annesinin yanında oturduğunu gördü. Telaşla yanına gitti kızını yerden kaldırarak salona gitmesini söyledi. Kız donuk gözlerle babasına bakarak salona doğru ilerledi. Babası hemen ambulansı aradı. Ambulansın gelmesi 10 dakika sürmüştü. Ambulansın gelmesine yakın annenin nefesi kesildi. Kesik kesik gelen nefes alışverişi kaybolmuştu. Babası eşinin göğsüne başını koyarak ağlamaya başladı. Kız babasının ağlama sesini duyuncu bi an yere düştü. İçinden annesinin öldüğünü ve onu birdaha göremeyeceğini geçiriyordu . Zilin çalmasıyla babası kendine geldi. Kapıya doğru yavaş adımlarla ilerledi. Kapıyı açtığında ambulansın geldiğini anladı kadını alıp hastaneye götürdüler. Peşinden babasıda gitti. Kız evde tek kalmıştı. Ve ne yapacağını neriye gideceğini bilmiyordu. Annesinin götürülmesi üzerinden 2 saat geçmişti. Kız ise derin bir uykuya dalmıştı. Telefonun sesiyle uyandı. Arıyan babasıydı. Koltuktan doğruldu ve telefonu açtı. Babasının korkunç sesini duyarak irkildi. Annesi ölmüştü.. Elindeki telefon yere düştü. Telefondan "Alo, Alo kızım" diye sesler geliyordu. Kız bu seslere hiç aldırış etmedi. 10 dakika boş duvara donuk gözlerle baktı...
Artık hiçbirşey onun istediği gibi olmuyucaktı. Sanki bir hiçlik kuyusunun içine düşmüş gibi kaybolmuştu dünyasında...