Will you stay and fix my broken heart?

Πέμπτη Μέρα,Part Four

Μπήκαμε στο εστιατόριο και καθίσαμε στο τραπέζι που είχα κανει κράτηση. Σαν μεγάλος gentleman που είμαι, βοήθησα την Emma να κάτσει στην καρέκλα της και μετά έκατσα απέναντι της.
Της έπιασα το χέρι και έμεινα να την κοιτάζω, ενώ εκείνη διάβαζε το μενού.
-Ξέχασα να σου πω, οτι σου πάει το κόκκινο! Της είπα.
Χωρίς να παρει το βλέμμα της απο τον κατάλογο, χαμογέλασε και μου έσφιξε το χέρι.
-Ευχαριστώ! Είπε, σιγανά.
Της έσφιξα, επίσης, το χέρι και άρχισα να το χαϊδεύω με τον αντίχειρα μου.
-Είσαι καλά; Την ρώτησα, μαλακά.
Αναστέναξε.
-Καλά, απλως...αγχωμένη!
-Για ποιο πράγμα; Ρώτησα, μπερδεμένος.
-Αυτο είναι το πρώτο μου ραντεβού, Andy! Μου είπε, ντροπιασμένη, χωρίς να παρει το βλέμμα της απο το κατάλογο.
-Έι, κοιτά με! Της είπα, μαλακά.
Με κοίταξε με τα πανέμορφα ματιά της.
-Θα προσπαθήσω να κανω αυτο το ραντεβού, το πρώτο καλύτερο ραντεβού που υπήρξε, εντάξει; Δεν υπάρχει κανένας λόγο, για να ντρέπεσαι!
Μου χαμογέλασε.
-Σε ευχαριστώ! Μου είπε.
Της φίλησα το χέρι και ενας σερβιτόρος μας πλησίασε.Η Emma παράγγειλε κι για τους δυο μας,στα Γερμανικά, και μετά μου έδωσε ενα βιβλίο.
Extraordinary Means
-Αν σου άρεσε το The Fault, θα το λατρεψεις αυτο το βιβλίο! Είναι απο τα αγαπημένα μου! Μου είπε, χαμογελώντας.
Της χαμογέλασα και της έδωσα ενα ακομα φίλι στο χέρι.
Φάγαμε ήσυχα, απολαυάνοντας την παρουσία του αλλού. Κοίταξα το πανέμορφο κορίτσι μπροστά μου και εκείνη την στιγμή,όπως το φως φωτίζει το χλωμό της πρόσωπο, κατάλαβα οτι έπρεπε να της πω αυτές τις δυο λεξούλες.
Μόλις τελειώσαμε, πλήρωσα και πήγαμε σε ενα πάρκο, που βρισκόταν λίγο ποιο πέρα απο το εστιατόριο. Η Emma κάθισε σε ενα παγκάκι και εγω έκατσα δίπλα της. Έπεισα τα κρύα χέρια της,την κοίταξα στα ματιά, πήρα μια βαθιά αναπνοή και είπα αυτές τις δυο λέξεις:
-Σε αγαπώ!