Arthemis/Arth's POV
Maaga akong pumasok sa work ko sa isang cake shop. Ang name ng shop ay "Unmyeong". Actually kaya maaga akong nagising ay mali pala buong magdamag akong gising dahil may gumugulo sa isipan ko. Isang taong pakiwari ko ay matagal ko ng minamahal kahit nung ako ay nasa amin pa.
Tama na nga sa kakakwento mag-aayos muna ako ng estante at mga paninda namin. Lagay dito, lagay doon; punas dito at punas doon ng may dumating batay na rin sa tunog ng wind chime na nasa may pintuan.
*dubb..dubbb........dubb...dubb ( di sya si yaya dub ha....tunog yun ng puso ko.) I don't know why my heart beat suddenly race like horses.
The girl is so coy. Why do I say so because she just give me a simple nod and a shy smile. She is respectful kasi she shows a sign of recognition into my greetings.
"What can I do for you mam?" I ask her she is is somehow oblivious about her surrounding as if her attention is drifting to far away land.
Then she answer me like this......
"Ahmmm....you can kiss me and....." di ko alam kung tama ba ang nakarating sa pandinig ko o nagiilusyon lang ako."Come again, ma'am?" I ask her while I am filled with confusion.
"Ahmmm......a blue berry cheese cake & it is for take out" she clear the mess she left into my mind and somehow in my heart.
Habang inihahanda ko yung order niya di ko mapigilang mapamasid sa kanya. Nagulat na nga lang ako ng may sumilay na ngiti sa aking mga labi na sinasalamin din yung nasa kanyang mukha.
Nung mai-ready ko na yung order nya.
Napansin ko na may bumabagabag sa kanya.
"Excuse me ma'am, is there a problem? Have you change your mind about the flavour of your cake? Or are you going to cancel your order."
"No" she reply as if she is agitated of my quizzical question. Nasaktan ako. A sudden rush of pain strike me.
"Here is your order ma'am. Have a nice day." Pilit kong pinasasaya ang boses ko na pagkalungkot-lungkot.
Fastforward
I know na natural na makasalubong ka ng masungit na customer and I've experienced it couple of times. Pero bakit sa kanya nahuhurt ako? Bakit sa kanya!? May kakaiba akong nadarama.
Then I continue what I should do. Serve here, serve there. Smile here, smile there.....and be whoever that is not the real me. After the tiring work I have I decided to walk around. I walk and search for nothing but for someone. But I know she won't be here again today.
In a few minutes nakita ko may pamilyar na taong bumaba sa may taxi. That girl seem to be a super model but epic failed. She is slightly hit by a rushing car that makes her fall.
"Shit..!! Ang sakit...! Ang sakit....! " mahina niyang bigkas na kunwari ay di ko narinig.
"Ahmmm... ayos ka lang ba?" Napatingala siya nang marinig nya ang sinasabi ko.
"Ayos lang a...arrrggghhhhh...." may sasabihin sana sya pero nung patayo na sya eh naramdaman nya yung matinding sakit ng paa niya.
Isinandig ko sya sa aking katawan at iniakbay sa aking balikat para matulungan kong makatawid.
*Is she the girl that seems to be fierce? She seems to be another person, a broken one.*
Nakatulala sya kaya ako ikinakaway ko
yung kamay ki sa harap ng mukha nya upang matawag yung pansin nya."Ano yun?" tanong nya na may kasamang hagod sa batok na waring nahihiya.
" Ang sabi ko ako nga pala si Arthemis Symmetry. And you are?" Sabi ko.
"I'm Jeana Ileana Guevarra Sulivan at kinagagalak kitang makilala Arthemis Symmetry. By the way thank you for helping me even medyo nasungitan kita kaninang bumili ako ng cake." Mapakumbaba nyang winika sa akin.
*Kaya hayan naisipan ko na sya ng pet name.*
"Jigs, gusto mo na bang dalhin kita sa hospital o ihahatid na kitang pauwi" may kinakausap si Arth *napalambing na tono ng boses ko.*
"Hey.. Jigs bakit di mo ako kinikibo. Ayaw mo ba akong kausap." Tawag at kasabay na tapik ko sa kanya ng makuha ko ang atensyon niya.
" Ako pala yung tinatawag mo..Akala ko kung sino si Jigs." Napangiti ako matapos nyang magpout ng di sinasadya.
"Ako lang ba ang tumawag sayo ng Jigs? " tanong ko sa kanya.
"Oo..kaya nga di sya nakasagot at nakalingon sayo eh Arth. Di mo na ako need ihatid o dalhin sa hospital tatawagan ko na lang ang family driver namin. Salamat sa pagtulong mo Arth." Wala sa loob na natawag nya ako sa pen name na naisipan nya para sa kin.
"Sino si Arth? Ako ba yun? Yieee.....may pen name ka for me. E di friend na tayo?" Sabi ko sa kanya
"Oo naman. Saglit lang ha tatawag lang ako kay manong Fermin." Iwas nyang tugon.
#Fast Forward#
After half hour nakarating na yung tinawagan ni JIGS.
"Arth, salamat uli ah...Tuloy na ako ha." Sabi nya na waring napipilitang umalis at namimiss kaagad si ako. (O baka naman ashumero lang ako.
" Sige..ingats sa byahe ha...at pacheck up ka sa doctor . " maikling bilin ko sa kanya. "ahmmm...pasyal ka ulit dito ha.." sasagot na sana sya ng may inihabol ako.
" Pwede ko bang hingin yung cellphone number mo para macheck ko ung kalagayan mo? Since friend naman na tayo eh."sabi ko sa kanya..I dunno why.
"Sure..akin na yung cellphone mo and I will punch my number"
So I type my number 0925*******." Thank you Jigs..mwuahhhhh..."I'm surprised that I suddenly kiss her on her cheek. But then gustong gusto ko na itry syang ikiss sa lips nya.
(But I hope she will not think that I am a freak or a weirdo nor think she should avoid me. Because I can't endure it.)I experienced it for a couple of times. But I hope this one won't lead into that.
BINABASA MO ANG
Unmyeong(The Destiny) (SOON)
NezařaditelnéIn people's life there are things that really happened by accident. But who have thought that in just a short while of eye to eye contact everything will change. A life that really far from each other will collide. Is that because of mercy?sympa...