Unmyeong(The Destiny) (SOON)

1st Path

2nd Anniversary namin ngayon. Heto kahit di ako mahilig lumabas ay nagpunta ako sa isang bake shop. Ang gara nga ng name ng bake shop eh..."Unmyeong".

"clingggg...cling..." - sounds of the wind chime

"Good morning ma'am! Welcome to "Unmyeong"

As usual mahiyain ako I just give the girl a simple nod and a timid smile. Kahit naman mahiyain ako di naman ako bastos kasi I show a sign of recognition into her greetings.

"What can I do for you mam?" I don't know kung bakit biglang pumasok sa isip ko yung scene na hahalikan nya ako

Then sagot ko sa tanong nya ay
"Ahmmm....you can kiss me and....." the flow of my thought is cut of her inquiring voice

"Come again, ma'am?" with that nagising yung baliw kong diwa..

"Ahmmm......a blue berry cheese cake & it is for take out"

Habang inihahanda nya yung order ko di ko mapigilang mapamasid sa kanya. Nagulat na nga lang ako ng may sumilay na ngiti sa aking mga labi ng di ko napapansin. Tapos epic failed..
Bakit? E, ikaw ba naman mahuli nyang nakatingin o, di ba nakakaconcious. Dagdag pa na ngumiti sya ng pagkatamis tamis daig pa yung tamis ng mga cakes and pastries na itinitinda nila.

*erase.....erase.....erase....!*
"HAAaaaaaaayyy....." I can't help but to sigh. Hayan tuloy nilagay ko na naman yung sarili ko sa isang makatawag pansing sitwasyon.

"Excuse me ma'am, is there a problem? Have you change your mind about the flavour of your cake? Or are you going to cancel it?" Nangangambang tanong ni ateng cute.

*oooppppsssiiiiee.......paano na itetch? Di ko naman pwedeng sabihin na " Ate ang cute at ganda mo kasi eh kaya itey you leave me breathless eh..." Ano na tiboom boom na ba ako? *

"No!" medyo napalakas yung pagkakasabi ko kaya aakalain ng kahit na sino ay galit ako. Huli na ng malaman at mapansin ko at si ate naman ay napalis na yung ngiti. May nakita pa nga akong kinang ng sakit.

*Totoo kaya yun o namalikmata lang ako? *

"Here is your order ma'am. Have a nice day." Napansin kong pinapasaya niya yung voice nya pero iba pa rin yung himig nya. Himig ng nasaktan. Heto naman ako si tanga nakahiyaan nang humingi ng sorry.

#Fast Forward#

Habang sakay ako ng kotse ko with our family driver patuloy pa ring lumilipad pabalik sa cake shop ang isipan ko.

* Ang tanga-tanga, super insensitive at super pride mo Jeana Ileana Guevarra Sulivan. Paano na yan baka next time sungitan na nya ako. Hayyyy*

"Señorita, andito na po tayo sa Torre Lé Rendezvous." wika ni manong Fermin na nagpabalik sa akin sa wastong pag-iisip.

"Salamat mang Fermin. Manong umuwi muna po kayo at tatawag na lang po ako kung magpapasundo na po ako" winika ko kay mang Fermin

"Sige po señorita." Matapos magpaalam ni mang Fermin ay pumasok na ako sa Torre Lé Rendezvous. I don't need to pass by the assisstant desk for I'm noted by one of their owner. So I directed into room 214 its in the second floor of this tower.

I use the elevator for an easy access of the second floor . Then I'm walking towards the direction of the said room. I know he must be sleeping at this time cause he work at night but I can enter into his unit. Di ako magnanakaw ah I only secure a copy of his key.

I enter the key into the keyhole. I unlocked the door and I quietly enter the entire vicinity cause I wanna surprise him. Pero bigla akong may narinig na ingay na waring tunog na likha ng multo. Kaya medyo natakot ako.
Ngunit nagiba ung tunog na mukhang nagmumula sa kwarto ng boyfriend ko.