de terug keer.

66 7 1
                                    

(Dankje wel super_sanne voor je liefe commetaar! )

Pov roos.

Ik stapte het territorium binnen. Gelijk stonden er wolfen om me heen. Zullen we ze testen of ze goed hun werk doen? Ja! Dat word nog grappig. " wat moet je hier rouge! Dit is het territorium van de alpha" oke. Best goed maar wat als ik opstandig word? " je meent het" zei ikmet rollende ogen. Alle wolfen begonnen tegrommen. Haha goed gedaan. " rustig, herken je me niet?" vroeg ik. " nee"  zei tomas bot. Dat beviel me niet. " verander" zei ik tegen hun. Ze schudden nee en gromde. Nu was ik het zat. " verander" zei ik met mijn alfa stem. Ze schrokken en piepten. Ik zucht " ga acbter een boom staan ofzo"  zei ik weer vriendelijk.dat deden ze ook.

Toen ze terug kwamen hadden ze hangende hoofden. Ik grinikte. " waarom zo sip" alle hoofden schoten omhoog, met verastheid ( is dat wel een woord!!) in hun ogen. " ik ben er toch weer!!!!" alle ogen stonden op blij. Ze kwamen naar me toe en ik kreeg een knuffel. Ik vertelde ze hoe ze hetde volgende keer moesten doen. En ging naar huis.






















































(Ik wouw het eigenlijk al stoppenmaar.... Als afsluiter.)



















Thuis.

Ik keek rond.dit was wat anders dan mijn hutje. Ik was moe, ik had daar geen bed ofzo en ik moest wakker blijfen s nacht voor roofdieren. Iiep zo stil mogelijk de trap op. Toen ik eindelijk boven was ging ik naar bed. Ik opende de de deur en zag een slapende james in mijn bed. Ik moest er stiekem. Omlachen totdat hij wild begon te bewegen. " nee!!!"  schreeuwde hij. " neee.... Neee ROOS!!!!! ... Laat haar gaan!!!!....NEE NEe Nee......nee ......blijf bij mij...." ik kreeg tranen in mijn ogen ervan. Ik liep naar hem toe en ging hem sussen. De tintels gierden met zoveel kracht door mijn lijf, maar dat was niet bangerijk. Hij was gestopt. Ik hield mijn hand weg ging naar de bank, dat was de bedoeling. Toen ik opwas gestaan greep james mijn middel en trok me naar zich toe. " van mij.....alleen van mij..." herhaalde hij steeds. 1 ding wist ik zeker hij liet mij niet gaan. Ik maakte het me gemakkelijk en liet de tintels bezit van me nemen. Het enige wat ik merkte voor dat de slaap mij pakte was gemopel, zijn gemopel. Ik had dit gemist, ik had hem gemist en hij mij ook. En zo viel ik in eindeloze slaap met dromen, dromen van hem.

sirene wolf.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu