Wat Mijn Mate

hoofdstuk 4

Pov clarrisa
Ik kwam weer bij in de zelfde kamer als eerst. Ik ging meteen overeind zitten wat niet zo een goed idee was. Meteen ging er een pijnscheut door me heen. Ik besloot maar weer te gaan liggen. Toen hoorde ik de deur open gaan en ja hoor, als ik al niet genoeg pech had staat alec in de deur opening.'laat me gaan' mijn stem was een fluistering geworden, waardoor er weer een grijns op zijn gezicht kwam.'nee ik laat je niet gaan prinses' zei hij.'oke voor de duidelijkheid ik ben je prinses niet, laat me nu gaan!' schreeuwde ik. Echt ik had geen idee waar ik de lef vandaan had gehaald om zo brutaal te doen. Ik zag aan alec dat hij er alles aan moest dien om zijn wolf in bedwang te houden.' wees niet zo brutaal jij!' riep hij. Hij was ondertussen dus ook al aardig boos geworden.' laat me dan naar huis gaan' schreeuwde ik.

Pov alec
Ik zag dat er woede en verdriet in haar ogen stonden. Gast, je krijgt echt werkelijk alles viir elkaar zo te zien. Ze word alleen maar banger en de verlangen dat ze weg wilt wordt steeds groter. Als je wilt dat ze bij ons blijft moet ze je eerst kunnen vertrouwen als je zo doorgaat gebeurt dat nooit. Ik weet dat mijn wolf gelijk heeft maar hoe ga ik dan in hemelsnaam haar vertrouwen winnen.' oke ik weet dat we verleerd zijn begonnen maar ik wil weer opnieuw beginnen. Snap je dat het maakt me kapot je zo te zien clarrisa' zei ik. 'nou daar had je dan eerder aan moeten denken' zei ze fel. Ik schrok van haar toon en deinsde achteruit. Dit gaat verkeerd dacht ik. Nee echt meen je dat nou. Ik zweer ik krijg soms koppijn van hem. Kan niet ik ben je andere jij, maar laten we ons weer concentreren op het bertrouwen van onze mate. Ik geef niet graag toe maar hij heeft gelijk.

Pov clarrisa
Hij kijkt staart me verschrikt aan. O boy heb ik iets verkeerds gezegt.'sorry als ik iets verkeerds gezegd heb' zei ik zacht maar hard genoeg dat hij het kon horen.'geeft niet ik moet mijn excuses aanbieden dat ik je al zoveel heb verwond en pijn gedaan' zei hij. Hoorde ik dat nou goed had hij spijt van wat hij deed. Zonder ook maar te beseffen wat ik deed stapte ik van het bed en liep naat hem toe. Ik sloeg mijn armen om hem heenen heel even verstijfde hij, maar een paar minuten later had hij ook zijn armen om mij heen geslagn.'clarrisa,mag ik je markeren?' vroeg hij. Ik knikte en niet veel later voelde ik zijn tanden door mijn huid gaan. Een helse steek van pijn ging door me heen maar na een paar seconde veranderde het naar een soort van genot. Hij haalde zijn tanden uit mijn nek en kuste het bloed weg. 'gaat het?'vroeg hij. Ik knikte van wel. Mijn hadachte zaten heel ergens anders. Weten mijn ouders dat ik hier ben kan ik ooit nog terug. Natuurlijk wist ik het antwoord al op bijde vragen en dat is helaas een hele grote nee. 'ik denk dat ik beter maar wat gaan slapen' zei ik. 'oke, slaap lekker' zei hij en liep de kamer weer uit. Oke dat was makkelijk dacht ik. Ineens schoot me te binnen wat er net is gebeurd. O boy nu ben ik echt van hem dat gaat moeilijk worden. Nou ja ik zie wel hoe het morgwen gaat.

Bedankt voor de stemmen en ven blij dat jullie het leuk vinden. Maar als je nog tips heb mag je die gewoon zeggen.