Uzun zaman geçmişti mustafayı bir yılım boyunca hic görmemiştim yüzüne bakamamıştım çünkü değer vermeyip sevgisi anlayamamıştım uzun süredir mustafa aklımdan çıkmıyordu onsuz yapamaz gibi olmuştum adeta sürekli onu düşünüyor sabah akşam hayal kuruyordum ve aradan bir hafta geçmişti bizim okulun oralarda ise mustafayı gördüm birini bekliyordu biraz şok olmuştum acaba sevgilisimi var diye benim için geleceğini tahmin bile etmiyordum ve sonra bana doğru gelirken gördüm heyecandan ayaklarımı hissetmiyordum resmen çok utanmıştım ve selam verdi sohbet edelimmi dedi bende kabul ettim çünkü seviyordum mustafayı bir yıl tanıma sürecim olmuştu bir cafeye gittik ve sohbete başladık seni on üç yaşımdan beri çok seviyorum ve halada sana karşı hislerim var sana bir yıl zaman verdim beni tanıman için şimdi karşına çıktım sevgimi ilan etmek için eğer sende kabul edersen seninle ömür boyu beraber olmak istiyorum demişti bense heyecandan dilim tutuldu yüzüm ise kızarmıştı gözlerine uzun süre bakamıyordum bile uzun bi süre sessiz kaldım ve bana tekrar dedi kabul ediyormusun diye bende seni küçüklüğümden beri tanıyorum ve şuan yirmi bir yaşındayım bu duruma çocukluk aşkı diyebilirim ve seni bir yıl kadarda tanıma şansım oldu onun için seninle bir ömür boyu beraber olmaya varım demiştim ve el ele çıkmıştık cafeden kendimi çok güvende ve huzurlu hissediyordum yanında yeniden doğmuş hissi oluyordu içimde bazen şu yaşımızda bile çocuklaşıyorduk birbirimize hem arkadaş hem dost hemde sevgiliydik uzun yıllar sonra anladım ki insanın çocukluk aşkı vazgeçilmezi oluyormuş :-) ♥
