Ama hâlâ hayallerim ve umutlarım avuçlarımdayken benden mutlu olmamı nasıl beklerler anlam veremedim. Gene bir gün hatta bu gün hayaller yıkık umutlar yerlerde ve benim kocaman kalbim avuçlarımın içinde eve geldim ve tabii annemin sinir bozan soruları da pas geçmedim hepsine evet dedim ve odama gidip sırt üstü yatarak bişeyler düşündüm sonra annem elinde çamaşır sepetinde odaya girdi kızım tavanın boyasını mı bakıyorsun? Dedi haa anne güzel yapmadılar gidip adamları dövülen dedim. Annem de bana önce şu çamaşırları katladı öyle döversin deyip gitti. Odada bir tek ben, çamaşırlar, hayallerim, umutlarım ve kırk kalbim kaldık bi ara o kadar sıkıldım ki çamaşırları derdimi anlatmaya başladım annem gene geldi ve tavanı bıraktı nda çamaşırları mı sardın? Dedi hee anne arada muhabbet ediyoruz. Tavan, ben, çamaşırlar arada hobi olarak boyacı dövüyorum hepsi bu kadar. Çünkü ben deliyim anne rahatladım mı? Demeden annem laf soktu babama aynı babası dedi. Orda normalde gülerdim ama şimdi gülmedim nedendir bilinmez içimde bir karanlık vardı. Yoksa birini mi döveceksin? Dedim annem atladı boyacıyı döven ya ondandır dedi. Ben arada böyle mallıkları yapıyorum dedim. O sırada Tanju un mal msn lerine cevap yazmakla meşguldüm.
