VAMPİRİN AŞKI

Sürpriz Misafir

Tam uykuya dalıcakken bir ses duydum. Pencereme birisi taş atıyordu. Bakmak için kalktığımda Isaac'ın fısıltılı bağırış sesini duyuyordum: "Jennaaa..."
Hemen pencerenin yanına gidip sessizce camı açtım: "Issac? Ne arıyorsun burda?
-Bugünkü güç sınavında yanınızda bulunamadım ama haberlerini aldım. Bu yolda devam et Jenna. Çok güçlü bir vampir olucaksın. Bütün vampirlerin en iyisi. Sadece ne olursa olsun her zaman pes etme ve devam et. Bunu söylemek için geldim. Her zaman yanındayım. Iııı.. Yani yanındayız... Ben... Diğerleriyle yani. Neyse uykun kaçmadan git yat. Görüşürüz.
"Iııı şey... Teşekkür ederim Isaac, dediklerini düşünücem.

Kafa sallayıp gülerek arkasını dönüp koşarak uzaklaştı. Ne olduğuna bir anlam veremedim ama uykuluyken hiç bunu düşünemezdim. Tek düşünmek istediğim Scoot'tı...

Sabah kalkıp hemen hazırlandım. Bugün kendime özen gösterdiğimi farkettim aynada kendimi görünce. Annemin soru dolu bakışlarını cevapsız bırakarak bir an önce dışarı attım kendimi. 5 dakika civarında bekledikten sonra servisim gelmişti. Herkesin bana hayranlıkla bakışları beni utandırıp kıpkırmızı olmama yetmişti bile. Gözlerim Scoot'ı daha doğrusu Scoot'ımı aradı. Arkaya oturmuştu bu kez. İlk defa yanımdaki koltuk boştu. Acaba aramızda bir şey mi olmuştu ki? Ama dün iyiydik. Hemde baya iyi... Onunda hayranlıkla baktığını farketmiştim. Sonuçta onun içindi bunca emek. Bir anda bakışlarını üzerimden zorla çekmeye çalışır gibi bir hali vardı. Başardıda.. Bir an için hem öfkeyle hemde aşkla baktığını hissederek kafamı öne eğdim ve geçip yerime oturdum. Bu davranışlarına bir anlam veremiyordum. Okula geldiğimiz sırada öfkeli bir rüzgar gibi geçip gitti. Ne oluyordu? İstemeden bir şey mi yapmıştım acaba? Bu böyle olmayacaktı. Gidip konuşmalıydım..

"Scoot?"

"Efendim Jenna? "

"Sana istemeden bir şey mi yaptım, neden böyle benden nefret ediyormuş gibi davranıyorsun?"

"Hayır senden nefret etmiyorum. Sadece bundan sonra takılmasak iyi olur.

" Nn-nee ne-den? "

"Yeni sevgilinle arana girmek istemem."

"Ne sevgilisinden bahsediyorsun sen?"

"Bide beni aptal yerine mi koyuyorsun? Dün gece seni o çocukla evin önünde cama çıkmış konuşurken gördüm?"

"Ben seni seviyorum tamam mı? Bir başkası falan yok. Bunca hazırlığıda senin için yapmıştım. O çocuğun adı da Isaac. Sadece arkadaşım. Dün akşamda bir şey söylemek için geldi. Bu kadar önemli olmasa gelmezdi. Bu yaptığın çok bencilce. Bana sormak yerine kendi bildiğine inanıyorsun."

"Ben-ben çok özür dilerim Jenna. Böyle olduğunu bilmiyordum."

"Boşversene ya..."

Kolumdan tutup gitmeme engel olmaya çalışıyordu. Bu sırada bizi bütün sınıfın izlediğini fark ettim. Şaşkınlıkla dizi izliyormuş gibi bize bakıyordu hepsi. O sırada Scoot'ın ağzındam dökülen o sözler şaşkınlıktan hareket edemememe neden oldu.

"Bende seni seviyorum Jenna. Hemde çok seviyorum. Çok kıskandım. Affet beni."

Ne diyeceğimi bilemiyordum. Donup kalmıştım. Galiba benim bazı itiraflarda bulunurken sinirli olmam gerekiyormuş.
O sırada derse giren kimya hocamız beni bu dertten kurtardı. Hemen geçip yerlerimize oturduk. Hâlâ sınıfın gözleri bizim üzerimizdeydi. Scoot'a baktığım sırada bana bakarak göz kırpmıştı. Utangançlıktan yüzüm kıpkırmızı olmuştu. Hemen kafamı çevirip dersin bitmesini bekledim. Scoot'ın beni izlediğinin farkındaydım.
Son derse kadar ikimizde konuşmadık. Okul bitiminde koşar adımlarla servise bile binmeden eve gitmeye başladım. Arkamdan koşup kolumu tuttu ve kendine çekti:
"Neden kaçıyorsun?

"Eve gidiyorum."

"Konuşucaz."

"Ama eve..."

"Hayır. Bu arada gerçekten çok güzel olmuşsun. Ama böyle şeyler yapmana gerek yok. Ben seni ilk günki gibi seviyorum. Bu halinle sana olan sevgim dahada artar diye bişey yok. Zaten her gün artıyo.."

Hiçbir şey söylemeden sadece sımsıkı sarıldım. Beni bırakacağını söyledi eve. Bu dönüşte yürümeyi huy edindik zaten. Yol boyunca konuştuk. Hiç bitmesin istedim...