Senin Yerin Kalbim

2.BÖLÜM

Yağız beyin zoruyla kafeden cikisimi istemistim. Ay sonu oldugu icin de masimi da almistim. Su an yağız beyle pastanedeydik ilk isimi kutlamak ocin anneme pasta alicaktim dogrusu bi fikir yigit beyden cikmisti. Bol cikolatali pastayi da alip arabaya geri donduk. Pastane eve yakin oldugu icin eve kisa surede vardik.

Yağız beye beklemesini soyledim ve evden dosyalarimi getirdim. Yağız bey benim gelmeme gerek olmadigini soyledi. Bende eve geri dondum. Ann sanirim odasinsaydi. Anneme cagirmak icin odasina girdigimde annem yerde yatiyordu. Basimdan asagi kaynar sular dokulmus gibi hissettim.

Yanaklarim islanana dek agladigimi boğazim aciyana kadar cikligimin farkinda dedim degildim. Yanina gidip nabzina baktim. Ayni zamanda hala ciglik atiyordum. Annem beni birakamazdi. Bu hayatta beni tek basima birakmazdi. O benim herseyimdi.

Sanirim cigliklarimi biri duymus olacakki odaya biri daldi. Annemi kucagina aldi. Disariya ciktigimizda fark ettim ki bu yigit beydi. Fark etmezdi su an benim icin hicbirsey tek onemli olan anneme birsey olmamasi.

Hastaneye geldigimizde annemi yogun bakim odasina aldilar. Basim donmeye baslamisti. Yigit beye tutunarak duvar kenarina oturdum. Goz yaslarim sel misali aklmaya baslamisti.

-------

Ne kadar oldu bilmiyorum ama uzun bir surenin ardindan annemi normal odaya aldilar. Doktor ciktiginda ise yigit bey benim konusmayacak durumda oldugumu fark edince doktorla kendisi donustu. Daha sonra yanima gelip

" Annenin durumu su anlik iyiymis ama bi surelik burada kalmasi gerekiyormus. Ha birde ancak yarin uyana bilirmis. Bu yuzden seni simdi eve birakiyim iyi degilsin dus falan al ve uyu lutfen dinlen yarin yine geliriz."

Dedi ama gidemezdim burda kalip ona destek olmam gerekiyordu.
" Hayir ben hicbir yere gelmiyorum annemi zor gununde yanliz biramam hem o geceleri korkar." dedim aglamaktan kisilmis sesimle.
" Bak dinlenmen lazim tamammi annen seni boyle gorurse daha kotu olur ne kadar uzulur haberin varmi sen su an kendini gormesende kotu haldesin hadi israr etme." dedi pamuk gibi bir sesle.

Dogru olduguna kanaat getirip beni eve goturmesine izin verdim. Ben eve girene dek gitmeyen yagiz beye gulumsedim ve iceri girdim. Odama gidip temiz kiyafet ayarladim ve banyoya girdim. Aynaya baktigimda betim benzim atmis, aglamaktan goz altlarim sismis ve gozlerim kan canagina donmustu. Uzun bir banyoya ihtiyacim vardi.
Evde annem olmadiginda ev cok sessizdi. Bana porsuk deyisini ozlemistim simdiden. Yaptigim temizligi beyenmiyip tekrar yapisini, yemegi guzel yapamadigimda evde kalirsin sen diyisini ozlemistim. O benim icin cok degerliydi. Onu kaybetmem herseyimi kaybetmem demekti. Ben herzaman kucuk bir bebegin muhtac oldugu kadaruhtactim ona. 10 yasimdan beri hem annelik hem babalik yapti bana. Babam birgun evden sinirle cikti gitti ve bir daha domedi. Annem trefik kazasi yapip oldugunu oyledi. Bende pek ustelemedim.

Uzun uzun banyomu yaltiktan sonra uzerimi giyip mutfaga girdim. Actim ama canim hicbirsey yemek istemiyordu. Stresliyim ve bu gun aldigim pastayi kesme geregi duymadan yemege basladim. Pastanin yarisina geldigimde. Canim artik yemek istemiyordu. Bende yatagima gidip uzandim. Bir sure sonra goz kapaklarim agirlasmaya basladi gozlerim sanki bunu bekliyormuscasina kapandi.

------

Uyandigimda gozum ilk saati buldu. 11 olmus hemen hastaneye gitmem gerekiyordu. Hemen kalkip siyah bir pantolon uzerine de bol mavi bir tshirt giydim. Beyaz ayakkabilari mi da ayagima gecirip hizla evden ciktim. Hizli adimlarla hastaneye kisa surede hastaneye ulastim. Annemin odasinin oldugu kata ciktigimda yagiz bey annemin odasindan cikti. Ona anlamayan bakislarimi gonderdigimde garip bir ifadeyle " Annen bizi sevgili sandi biray sanirim bir sure sevgili rolu yapmamiz lazim"