Ölümsüz Kelebekler

~~35~~

Evimi gerçekten çok özlemişim insanın evi gibisi yokmuş. Kumsal kalkmışmıdır acaba. Saat 9. Gidip odasına baktım. Uyuyordu.

Aşağıya inip kahvaltı hazırlamaya indim. İki tane sandwich hazırladım yanınada taze portakal suyu sıktım ve Kumsalın yanına çıktım.
Yatakya gözleri açık ama dalmış gitmiş.

Ne düşünüyorsun ?

Se-
Yani hiiiç. Ne düşünücem sabah sabah.

Aranız nasıl ?

Yanakları kızardı kesin aklına" birşey"geldi.

Kimle.

Öf Kumsal.

Tamam tamam , güzel.

Bu kadar.

Bu kadar.

Peki sen bilirsin. Hadi kahvaltı hazırin aşağıya.

Tamam geliyorum.

°•°•°•°•°•°•°•°•
Çok mutluyum Bulut hastaneden çıkıyor.

Aşkım.

Odaya girdiğimde. Bulut yanlız değildi. Annesi ve babası olduğunu düşündüğüm bir adam ve bir kadın vardı.

Bulut bağırdı.

Çıkın dışarıya

Adam konuştu.

Merhaba kızım.

Ne diyeceğimi bilemedim.

Çünkü Bulut çok sinirlendi.
Bulut araya girerek.

Derin gel buraya. Sizde defolup gidin.

Tamam oğlum ama mutlaka geri geleceğiz.

°•°•°•°•°•°•°•°•°

Bulutla artık dışarıya çıktıkmıştk.

Canını sıkmamak için soru sormamıştım. Bulutla ikimizin artık hiç ağrısı yoktu neredeyse.onu evine götürdüm. Girmek istesemde Bulutun istemeyeceğini biliyordum. Kuzeni yüzünde ben de hiç hoşlanmamıştım zaten ondan. Eve gelirken kolyem parlamaya başlamıştı.

Arkadaşlar çok kısa oldu ama ardarda bölüm yayınladığımız için sorun olmaz diye düşünüyorum.

Umarım beğenmişsinizdir.