Amy iyiydi o iyiydi ve etraf karardı uyandığında hastanedeydi, affallamış durumdaydı neyin ne olduğunu kavrayamaz hale gelmişti yanında Dyo yu gördü ve ağzından şu kelimeler çıktı ağlayarak söylemişti bunları
+mel ve tif yo-ok-kmu?
Kekelemişti lanet olsun o kekelemişti utandı ve sözlerine devam etti
+eee sen nasılsın Dyo biliyorum Anlatacakların var başlasan iyi edersin.
°şimdi konuşacağım ama sözümü kesme
+tamam başla
°ben arabadan indim doğum gününe bi pasta almıştım çok güzeldi kapıyı Tifanny açtı Amy yokmu? Dedim. Oda bana 'yo ama ben varım'dedi kıkırdayarak içeri çekti beni yapma tiffany diye bağırdım oda kimse bilmiyceeek dedi pastayı bırakıp evden zar zor çıktım onunla birlikte olmadım Amy senden başkası yok!
+Dyo tamam sağol. Anladım
°seni seviyorum bebeğim unutma
+Dyo tamam çık hadi sana inanmaya çalışacağım
Der ve dyo çıkar
Dylan'ın ağzından;
Onu bulduğumda küvetin içinde hareketsizdi kalbime ok girmişti sanki yanına da not yazmış "piç dyo" diye istemsizce güldüm tuhaf ama hala Amy den hoşlanıyordum seviyordum onu ne diyebilirimki o hala benim meleğimdi biliyordum neyse orada çok oyalanmadım. Bakmaya kıyamadım bu yüzden üstüne bakamdan bi bornoz geçirdin sonra aldığım gibi hastaneye gittim sadece kan kokusu midesini bozmuştu ve bayılmamış küvette uyumuştu uyandı ve konuştuk
Amy nin ağzından;
Dyo gelmişti üstelik tif ve mel yoktu vi miktar üzmüştü buda. Bileklerime baktım ve
+çok şekerler
Diyip kıkırdadım sonra delirmiş olabileceğimi düşünmüştüm ki doktor geldi taburcu oldunuz küçük hanım sinirimi bozdu pis herif neyse Dyo yu özledim...
