Szklane Skrzydła

Ceremonia przynależność

  Po wejściu pierwsze co zobaczyła to dwanaście aniołów siedzących przy okrągłym szklanym stole. Wszyscy z wyglądu mieli może pięćdziesiąt, sześćdziesiąt lat, chociaż w ich oczach można było zobaczyć przemijające stulecia. Każdy z nich był ubrany w białe szaty odsłaniając złote skrzydła.
  stałam w progu niezdolna do jakiegokolwiek ruchu. Uśmiechnięta blondynka o niebieskich oczach zaprosiła mnie do środka skiwnieniem głowy.
Podeszłam do stołu podziwiając wnętrze. Była to duża, okrągła, złota komnata z dwojgiem drzwi na przeciwko siebie i dwunastoma oknami. Zerknęłam przez ramię na drzwi przez które weszłam. Drzwi były białe i po obu stronach miały marmurowe posągi aniołów z włóczniami, ubranymi w zbroję. Stanełam pół metra od stołu i czekałam
- Witaj. Mam na imię Beatris. - oderwała się wesoło blondynka - Mam nadzieję że zostały ci przedstawione panujące tu zasady.
- Z grubsza tak.
- To dobrze zatem wiesz na czym polega ta ceremonia? - skiwnełam głową - To dobrze, przejdzmy więc do konkretów.
Od stołu wstał siwy mężczyzna o zielonych oczach. Podszedł do mnie. Uśmiechnął się pokrzepiającą i położył mi rękę na czole. Po sekundzie poczuła ostry ból głowy. Chciałam się wyrwać, ale chwycił mnie za szyje i nie puszczał. Ból trwał tylko chwile, chociaż wydawało mi się to nieskończonością.
W końcu anioł puścił mnie i odszedł do stołu. Upadłam na ziemie gdy nagle mnie puścił. Wstałam i czekałam aż skończą rozmawiać. W końcu Beatris wstała
- Aniu, dokonaliśmy wyboru chociaż możesz wybrać inaczej. Uzgodniliśmy że nadajesz się na łowczynię. Czy przyjmuje aż to stanowisko?
Nie musiałam się długo zastanawiać.
- Tak, zgadzam się.
Anielica skiwnełam głową, podeszła do mnie i pocałowała w czoło. Zaskoczona zamknęłam oczy. Gdy to zrobiłam pod powiekami pojawił mi się obraz dwóch katan o dziwnych kolorach.
Jedna z nich miała ostrze które miało kolor ognia i wydawało się płonąć, natomiast rękojeść miała kolor morskich fal. Drugą miała ostrze prawie przeźroczyste jak powietrze, ale rękojeść wyglądała jak wykuta w skale.
Kiedy otworzyłam oczy obraz zniknął, a ja patrzyła w uśmiechniętą twarz Beatris.
- Broń którą zobaczyłaś jest odbiciem twojej duszy. Te ostrza nazywają się ostrza czterech żywiołów. - przytuliła mnie i obróciła w stronę drzwi które stały po przeciwnej stronie pokoju. - Za tymi drzwiami czeka na ciebie twój instruktor. Życzymy ci szczęścia, a teraz idź.
Odwróciłam się, pożegnała się skiwnieniem głowy i popędziłam w stronę wskazanych mi drzwi. Otworzyłam je prędko ciekawa w czyim towarzystwie spędzeniu najbliższe dwa tygodnie. Na widok mojego instruktora stanełam jak wryta. Za drzwiami czekał na mnie Ethan. Kiedy mnie zobaczył uśmiechnął się złowieszczo
- Znów się spotykamy aniołku. Chodź urządze ci teraz dwutygodniowe piekło.
Po tych słowach oddalił się pośpiesznie korytarzem. Nie miałam wyjścia, musiałam pójść za nim. Zapowiadały się ciekawe dwa tygodnie.