" I'm always coming back to you "

chapter 3

Stavros PoV

"φυγε να μην σε βλέπω!"είπα νευριασμενος "Δεν τελειώσαμε" είπε καθώς έφευγε από τα αποδυτήρια.

Γυρνάω και κοιτάω την Ολίβια, καθώς ήταν δακρυσμένη, τα μαλλιά της τα είχε βάλει στο πλάι και οι σκιές καλυβαν τα χείλια της. "Είσαι καλά;" την ρώτησα, κάθως την σήκωνα " Ναι καλά είμαι, μπορούμε να φύγουμε;" μου είπε. Πέρασα το χέρι μου από την μέση της και κατευθεινθηκαμε προς την έξοδο.

[...]

Ήρθαμε από το σπίτι μου, για να σιγουρευτώ ότι ήταν όλα εντάξει. Της έφερα λίγο πάγο και της το ακούμπησα μαλακά στο μάτι. "Αουτς!"έβγαλε ένα επιφώνημα "Συγγνώμη, δεν ήθελα να σε πονέσω!" είπα στεναχωριμενος καθώς της χάιδευα την πλάτη. "Δεν πειράζει!" είπε. "μήπως πεινάς;" την ρώτησα σκεπτόμενος."πολύ λίγο, ελάχιστα!"είπε, χαρίζοντας μου ένα γαμημενο χαμόγελο. "Τι θες να παραγγείλουμε;"την ρώτησα γελώντας."Πίτσα!"απάντησε αντιγράφοντας τον τόνο μου γελώντας και αυτή δυνατά!

Έκατσα και εγώ στο καναπέ, την αγκάλιασα, καθώς έπαιρνα τηλέφωνο για να παραγγείλω! Μετά από 10' η παραγγελία έφτασε και ξεκινήσαμε να τρώμε στο σαλόνι.

Καθώς είχαμε φάει και το τελευταίο κομμάτι πίτσα και συνεχίζαμε να ήμασταν αγκαλιά , και η σιωπή απλωνωταν στο σαλόνι, οι λέξεις βγήκαν αυθόρμητα από το στόμα μου.

"αυτό που έκανες ήταν μεγάλη βλακεία! Δεν έπρεπε καν να μπεις μπροστά" της είπα με έναν τόνο που βγήκε παραπάνω υψηλός από ότι περίμενα, κάνοντας με να ακούγομαι υπερβολικά θυμωμένος και αρκετά προστατευτικός. Σηκώθηκε απότομα από τον καναπέ, και είπε "Συγγνώμη που ήθελα να σε προστατέψω... Συγγνώμη που νοιάστηκα!" με ένα σχετικά υψηλό τόνο.

Σηκώθηκα πλησιάζοντας την και της είπα κάπως ειρωνικά "Μπορούσα και μόνος μου!" χαμογέλασε κοιτάζοντας με ειρωνικά. "Δεν φαινόταν" είπε.

Άρχιζα να θυμώνω, οι ανάσες μου έβγαιναν ακανόνιστες, πριν δεν ήμουν νευριασμένος απλά προστατευτικός, μέχρι που είπε αυτό. "τι είπες;" την ρώτησα, πλησιάζοντας την ακόμα ποιο πολύ. "δεν άκουσες;" μου απάντησε χωρίς κανέναν τόνο ειρωνείας αυτήν την φορά. Την πλησιαζα μέχρι που το σώμα της κόλλησε στον τοίχο και το σώμα μου στο δικό της.

Έβαλα το ένα χέρι μου στην μέση της και το άλλο το στήριξα στον τοίχο, προσπάθησα να συγχρονίσω τις ανάσες μας, νιώθοντας τις καρδιές μας να χτυπούν δυνατά, η σιωπή ήταν εκνευριστική. Έσπρωξε την μέση της προς την δικιά μου, και εγώ πλησίασα τον λαιμό της δαγκώνοντας τον, και ένιωσα όλο μου το σώμα να σφίγγεται και ένιωσα το δικό της να ανατριχιάζει από κάτω μου, καθώς τα σώματα μας προεβλεπαν τι θα γίνει στην συνέχεια.