" Zaman bizi sevdiklerimizden alır karanlığa sürükler... " sessizlik.
" Evet arkadaşlar hikayemiz burada bitmedi dolayısıyla sizin bu hikâyeyi evde araştırmanızı istiyorum şimdilik hepinize iyi günler "
"İyi günler" gibisinden miriltilar duyulurken ben hala sırada oturmuş geçmişi düşünüyordum. Kalkmak pek içimden gelmediğinden hala bir şeyler karalarmis gibi defterinde uğraşıyor kimsenin dikkatini çekmemeye çalışıyordum. Sanırım hayat bundan sonra başlayacakti benim için.
Tam 8 ay sonra. Şimdilik kendi içime kapanıp insanları duymamaya gayret gosteriyorum. Sınıfın sessiz tipi modelini kendime çok yakıştırdım. Asla olmadığım bir kişiliğe burunup psikolojimi alt ust etmeye çok niyetliyim değil mi?
Karanlık, zaman bunlar tam da beni tanımlayan kelimeler ama bundan 10 ay öncesinde çok farklı biriydim.
Ben kim miyim?
10 ay önce...
