Aslında olduğumdan farklı

Her gün- Basit

Normalde pazartesileri bazıları uykudan kalkamaz .Doktorlar akıllica fikirler yürütürken bunu insanların tenbelliği olduğunu nasıl düşünmezler ki?Belki de bundan başka bir sebep yoktur.Amma doktorlar işte her zaman "akıllılar" Evet.Ben Matt ...Matt Walker.19 yaşında New York Midtown da oturan, Columbia Üniversitesi Mimarlık bölümü 1. sınıf öğrencisi.Evet...Bunlara bakılırsa iyi bir tanıtıma sahip biriyim.Aslında peki kimim?

Benim için sabahlar kalkmak o kadar da zor değildir.Akllı telefonum bu işde çok yardımcı.Her zaman kalktığımda portakal suyu vazgeçilmezimdir.Ve sıcak cookies. Bu gün saydığım günlerden biriydi.Çünki doğum günüme tam 1 hafta kalmıştı. Hizmetçiler annemleri uyandırırken ben artık sofradan kalkardım.Yani genellikle sabahları bir birimizi fazla görmezdik.Amma annem benimle çok ilgilenirdi.Hem de çok.Amma bu beni asla sıkmazdı.Nedenini bilmiyordum amma galiba babamdan duyamadığım sıcaklığı annemden almak istiyordum.Annem her şeyime karışırdı.Nereye gittiğime .saat kaçda dönmeli olduğuma.Hatta bazen derslerimi kontrol için defterlerime bile bakardı.Bunlara önceler bir o kadar da önemli olmasalar da artık çok olmaya başlamıştı.Amma naparsın ki ben tipik bir "inek" öğrenciydim. Her kesin ala etdiyi , itdiği zengin amma okuyan tiplerdendim.Önceki tanıtımın gerçeği nasıl kapatdığını gördünüz mü?

Annemle aynı arabada okula gitmek hayatdaki en son istediğim şey olurduşBunun için şirketin üniversitenin sadce 2 sokak ötesinde olmasına rağmen hep ayrı arabalarda giderdik.

Apartmandan çıkarken arabaya daha oturmamış annemin sesini duydum:

-Sakın geç kalma..

Gerçekten mi???Yani büyüdüğümü anlamaları bu kadar mı güç?Benim artık genç olduğumu anlamalrı işin acaba ne yapmalıyım? Bu bazılarınız işin küçük bir problem ola bilirdi.Benim içinse en büyüyüydü.

Columbia üniversitesinin bildiğiniz ders ağırlıklarından daha çok zor tarafları vardı.Neyse bunu daha sonra anlata bilirim.Ve yeniden derslere geri döndük.Ara tatil kar yüzünden bir hayli uzanmıştı.Bazıları bu durumdan çok memnundu.Hatta hepsi.Amma ben nerdeyse bakanlığa şikayet edecekdim.Çünki başka evden çıkmaya bahanem yoktu.Dediğim gibi "inektim"

Okul zaten bir hayat....Bazıları için rengarenk seçenekler sunarken benim için sadece bir ders mekanıydı.İşte yine onlar...Şu popülerler işte...Havaları büyük bir fırtına yapanlar....Aman tanrım zil çaldı ve ben hala koridordayım...Bu benim için büyük bir felaket.Sınıfa girerken sanki bir şeylerin garip olduğunu duymuş gibiydim...Evet, sonunda ben de geç kala bilmişdim.Yerime oturunca Gabby kulağıma fısıldadı.Bir şey anlayamadım amma galibe yine beni aşalayacak bir şey söylüyodu.Okul zaten korkutucu ve bu gıcık olası tipler daha da "perili ev" haline getiriyolardı.