MY SEX LOVER FIANCE

Ang bagong kabanata

dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata. ramdam ko parin ang sakit na dulot saakin ng pangyayari. paano?paano nangyari lahat ng iyon? bakit kailangan mangyari ang lahat ng ito.

eto na ba ang karma ko sa lahat ng masasamang gawain ko? pero bakit kailangan maging ganito pa kasakit ang lahat.

too many questions and nobody even dares to give me answers. because perhaps like me, thet're also clueless.

*knock*knock*

tumingin ako sa pinto na unti- unti bumukas. i saw my brother. katulad ko. maaring magulo din ang isip niya.

" hindi ka pa ba pupunta?" hindi ko siya sinagot. hindi ko pa matanggap.at hindi ko pa mahanap sa sarili ko ang acceptance.

masaya kami.

masayang masaya. oo at maraming pagkakataon na hindi kami magkasundo na hindi kami maayos. pero mahal ko siya. mahal na mahal. ang daming panahon na nasayang. if only i knew that his life would end soon I shouldn't have spent years hating on him. napaka wala kong kwentang tao.

"Courtney. Dad wouldn't want it if he'll see you this way"

hindi ako muling kumibo sa sinabi niya.

"Courtney dad would have want you to face it. halika na. everybody is looking for you."

muling tumulo ang mga luha ko. hindi ko alam bakit kailangan ako pa ang makaranas ng lahat ng ito.

niyakap ako ni kuya. alam ko siya rin ay nasasaktan. alam kong mas masakit sakanya dahil siya ang kasama ni daddy simula noon. niyakap ko din siya.

"we're all in this together courtney. we will find them. hahanapin natin isa isa ang mga hayop na pumatay sakanila."

lalo kong hinigpitan ang yakap ko sakanya.

bumitaw na siya sa amin pagyayakapan at pinunasan ang mga luha ko.

" fix yourself. we have to go to the funeral. dad needs us." tumango ako ng bahagya at lumabas na siya ng aking kwarto.

naligo ako at nag ayos ng aking sarili.hindi ako nakakain ng maayos at nakaka tulog for the past few days. wala nako lakas pero for the last time. i have to be strong for him.

lumabas nako ng kwarto.

hindi ko maiwasan lalong malungkot. madadama mo dito sa bahay ang lungkot na pagkawala ni daddy.

walang kulay. walang sigla.

I passed by our old pictures together. lalo ko gusto mamuhi sa sarili ko.

"Courtney?" humarap ako kay kuya.

" let's go"

dad was shot by unidentified individual. wala pang lead kung sino sakanila pero ang tingin ng mga awtoridad ay sila din ang grupo na pumasok sa bahay namin noon.

tumingin ako sa bintana. i saw people wiping they tears away. sad people. people i barely see and people that I just saw. madami akong nakikitang tao na ngayon ko lang nakita na mukhang nagdadalamhati sa kanyang pagkawala.

bumaba nako. bakas sa mga tao ang awa nila saakin. sa amin magkapatid.

"courtney, carl" biglakami niyakap ng isang babae. isang babaeng ngayon ko lang nakilala.

it feels weird to have this feeling over this woman because her hug is soothing. like a hug from a mother.

"Courtney, she is aunt Kristel. pinsan siya ni mommy."

"pinsan?"

"i-i'm sorry hija kung ngayon mo lang ako nakilala. i am based in london."

" bakit wala ka nung namatay si mommy?"

" she went. pero hindi mo napansin yun cos she went there when you were asleep bumalik din siya sa london  nung araw na din yun kaya di mo siya nakita at nakilala" 

i saw this woman smile. weird pero i sense something between her and my brother. like a bad blood.

madaming tao ang nakiramay sa aming magkapatid. most of them are dad's business partners. 

lahat sila may dalang kwento sa aking ama.

everybody cares when it's too late.

bakas sakanila ang sakit, lungkot, at pagsisisi habng tinitignan ang aking ama.

pero hindi lang ako sigurado kung sila ba na mga tinuring na kaibigan ni daddy ay tinuring din siya

kaibigan. o ngayon lang na wala na siya.

the dead has more friends the the alive ones

the dead receives more flowers

because regret is so strong.

but who am I to question this people kung bakit ngayon lang nila naramdaman ang pagsisisi.

dahil maging ako. maging ako ay ramdam ko ang pagsisisi.

"courtney."

he hugged me tight. " everything will going to be okay. I promise"

" I love you courtney."

"thank you xiev"