Chapter 05: It's You

27 0 3
                                    

Naramdaman ko ang pagtulo ng luha sa magkabilang pisngi ko. Kahit gusto kong tanggalin ang pagtitig ko sakanya, hindi ko magawa...Parang gusto akong dalhin ng mga paa ko sakanya.

Ng mawala siya sa paningin ko napakurap ako at di namalayang tumakbo para hanapin siya.

Hanggang nakapunta ako sa parang iskinita na puro bakeryshop at doon nakita siyang naglalakad sa gilid.

"Rissy!" napalingon ako sa tumawag sakin..Sila Max at Ashley. "Bakit ka nawala sa tabi namin? A--. Umiiyak kaba?"

Napayakap nako kay Max at humagulgol. "Max! Ang s-sakit."

"Anong nangyare? Rissy. Tell me!" nagaalalang tanong ni Max.

"Nakita ko siya!! Nandito siya Max..Parang nagui-guilty ako,Ang sakit!"

Pagharap ko sa lugar kung saan nakita siyang naglalakad ay nawala na siya na parang bula.

"Nasaan? wala naman ha!"

"Hindi..Nakita ko talaga siya Max! hindi pwedeng magkamali ako!" sagot ko.

Napabuntong hininga si Maxine. "Baka namimilik mata kalang. Umuwi na lang tayo." Sabi niya.

"Oo nga Rissy, Umuwi nalang tayo! baka pagod lang yan." sabi ni Ashley.

Talaga bang namimilik mata lang ako? talaga bang walang Daniel Frontoel dito sa France? Baka nga..Aghh!

"Umuwi na tayo." I coldly said at naglakad na.

***

(At the Unit)

nandito ako sa may terris. Nagpapahangin habang sila Ash at Max, nasa sala nag ku-kwentuhan.

Gusto kong mapag-isa. Hindi parin ako makalimot kanina. What if kung talagang nandito nga siya sa France? Anong gagawin ko? Mananahimik. Kunware wala na siyang kwenta sa buhay ko. Magbubhlagbulagan. Kunware hindi ko na siya natatandaan..

"Shiiitt!! BWISET!" napasigaw nako,Habang naiyak.

Lahat ng sakit na pinagdaanan namin..lahat ng kaligayahan...BAKIT? mahal parin kasi kita Daniel!

FLASHBACK

"BAL! San ba kasi tayo pupunta? anong oras na oh?" naiinis kong tanong habang hilahila niya ang kanang kamay ko,magdidilim na kasi e, pagalitan ako ni Mama.

"basta Bal...may paguusapan tayo!" sabi niya, alam kong nakangiti siya.

"Paguusapan? pwede namang sa may bench nalang...ang layo na ng nilalakad natin bal. NAPAPAGOD NAKO!" napasigaw nako,napahinto ako ng huminto siya at humarap sakin at kinuha ang isa ko pang kamay.

"napapagod kanaba ng dahil sakin bal?" nakita kong lumungkot ang mga mata niya pero naka tipid na ngiti pa.

"H-ha? ano bang pinagsasabi mo bal?" nagtataka kong tanong. nagulat ako ng may tumulong luha sa kaliwang mata niya.

"bal...sabihin mo lang kung hindi na ako ang mahal mo, Bal..kahit gusto kong isumbat sayo yung nakita ko na may ka-holding hands kang lalaki in public hindi ko kaya, Bal...please! pagod ka nabang mahalin ang isang BALiw sayo? bal tell me..."

naramdaman kong may tumulong luha sa kamay kong hawak ni daniel, naiyak na siya..biglang tumulo narin ang luha ko.

"bal, hindi ako napapagod na mahalin ka..alam kong alam mo yun, pero bal..."

"Pero ano bal? ano? this past few days nagiging cold kana sakin, minsan ka nalang mag reply,Bal! ano bang nangyayari satin?" natataas niya ang boses niya pero alam kong kino-control niya ito kasabay sa pagiyak niya.

"Bal, busy ako at alam mo yan..bal!"

"mahal mo paba ako? mahal mopaba ako RAYSS!"

napayuko ako at kinalas ang pagkakahawak niya sa dalawang palad ko at tinakip ito sa mukha ko at umiyak.

"Rays tinatanong kita!?"

"Oo! mahal na mahal daniel! pero napagod nako!! lagi ka na lang nagsosorry pero lagi mo paring inuulit! nakakasawa daniel! pero mahal kita,nakakapagod lang talaga...."

"pagod kana? ako ba natanung mo kung pagod nako?"

"bakit daniel? ako lang ba ang nagkamali? hindi mo alam..kasi wala kang alam every time pag nakikita kayo ni juslyn, every time na nagsha-share kayo ng foods, every time na kapag kasama mo siya hindi moko napapansin! kahit..k-kahit ng-ngiti wala! ayon bayung pagmamahal mo? past time lang ba ako daniel?" umiyak nako ng umiyak hanggang sa mapaupo nako.

"Rays! alam mong bestfriend ko si juslyn k--"

pinutol ko siya. "PUTA! EH ANO AKO? ano ako daniel ha! edi sana in the first place siya ang niligawan mo...sana siya nalang minahal mo, para hindi ka nawawalan ng oras sa ibang taong pinapahalagahan ka.kaya wag kang magtataka kung naging ganto ako dahil ginaya lang kita.."

"okay then, LET'S BREAK THIS FUCKING UP RAYS! kalimutan nanatin ang isat isa,nakakapikon kana! ako naman lagi diba? diba?tss.." mataas ang boses niya ng magsalita siya atsaka tumalikod at naglakad palayo.

habang ako naiwang luhaan at nasasaktan...break up? pero bakit!? DANEEEIIEEL.

END OF FLASHBACK.

Naiyak ako ng maalala ko ang pangyayaring yun..dahil ang alam kong hindi ko kagustuhang hiwalayan siya. that's his choice not mine, pero after ng break up nayun i try to forget him, pero ang nangyari kabaliktaran....nawasak ang ang puso ko...

pero kung magkita ulit tayo? o makita ko ang likod mo habang naglalakad...masasabi mo bang ITS YOU MY RAYS?



A Place to ForeverTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon