HÅÝÂŤĮ AŇĹÂMĀĶ 👣

ANLADIM ARtık kimse yardım etmeyecek!

ben kendime üxülmüyorum aslında bilmediğim hastalığı taşırken sesimi duyamamalarına değil duyup beni hiç gibi görmelerine üzüldüm kendim için birşey yapmıyorum sesim duyulsun istiyorum beni yıkan hayat  başka çocukların yıkılmasını izlettirmesin diye  uğraşıyordum bir insana verilecek cezayı bana verenler ölümü elime verdiler ecel bile gelmedi beni öylece sesizce bekletti işte rehber öğretmenim beni anladımı bilmiyorum öğretmenlerim çok iyi oldu ama arkadaşlarıma uyamıyordum cama bakıp giderken gine haksizlığı yüzüme vurdular ve sonra bastıra bastıra üvey bir çocuğu anlatılar Allahım ne büyük acı annesiz babasız ve üvey aile )annem demek yırtıyor boğazımı kelimeler çıkarken işte aile bana zararı yok ama beni hiç anlamıyor demek vakit boş bensiz bense odamla sohbet ederken halime ağlarken birde gülüyorum bu kitap okunsun diye disleksi sitesinde konuşma çabalarım gine beni parçalarken gine ailenin haberi varmı dediler  neyazıkki ben beni kurtarın ailem beni anlayacak kadar genç değil diyordum yazarken ağladığımı bilmeselerde sustum ben ailemi bulmak istiyordum artik kendi ailem olmadığını bilmek nasıl bir duygu ki cigerimi delip yakan demir iyice saplarken ben artık çok dalgındım bir kahve daha koydum geçmişimin hatrına unutanlara inat 2 şeker attım balkonda yazarken okulu bırakmak veya sınavlara girmek sınıfı istemıyordum derken bir güvercin geldi öylece izlerken yaaaa kuş sen uçuyorsun tüm güzellikler elinde ama gine yorulup konu veriyorsun ben uçamadan düştüm derken laflarım kuşcağıza ağır geldi sanırım havalanırken bana özgür bir dünya getir diye dua ettim ve yazıma söyle birşey ekledim hayvanlar kadar dostum olsaydı sevgi desibel rekorları kırardık çünkü hep seviyorum herşeyi hemde herşeyi .......  kimse yardım etmeyecek olsa bile,