Unexpected pt. 2 || Shawn Mendes

Hoofdstuk 6

Shawn's POV

Ongeveer een week later is het dan eindelijk zo ver. Ik mag naar huis! Niet dat ik deze afgelopen week had willen missen hoor, geen denken aan. Zo'n grote hit uitbrengen behoort tot mijn levensdoelen.

Als ik weer bij George de auto in stap na het live interview bij Sky FM, hoor ik mijn telefoon zacht piepen. Een sms van Jane: 'Hey, ik heb je nieuwe single gehoord. Elke keer als ik denk dat je nu wel het hoogtepunt van '#boyfriendgoals' hebt bereikt, verbaas je me weer. Ik mis je.' Ik glimlach naar mijn telefoonscherm en antwoord snel terug. 'Ik had echt nooit gedacht dat het zo'n hit zou worden! Ik vlieg vanavond terug naar Canada. Ik maak binnenkort wat geld over voor een vliegticket, zodat je in de vakantie hierheen kunt komen. Ik mis jou nog veel meer.'

George brengt me weer terug naar het hotel, waar ik mijn koffers ophaal. Ik overleg nog even wat dingen met mijn manager en stap dan in het vliegtuig, voor een break van drie maanden.

Als ik na een paar uur vliegen aankom op het vliegveld van Toronto, ben ik doodop. Ik sta op mijn koffer te wachten bij de bagageband en hoor zachte muziek uit mijn koptelefoon komen die om mijn nek hangt.

-

Jane's POV

Eenmaal bij de dokter aangekomen, verwijst hij Allison vrijwel meteen door naar het ziekenhuis. Ze is nu acht weken zwanger en volgens de dokter kan ze naar het ziekenhuis voor een echo.

Waarom vertelt ze de dokter niet meteen dat ze niet van plan is het kindje te houden?

'Alli?' vraag ik als ik weer op de achterbank zit in de auto, deze keer richting het ziekenhuis. 'Ja?' vraagt ze terwijl ze over haar schouder naar achteren kijkt. 'Waarom heb je de dokter niet meteen verteld dat je het kindje niet wil houden?' vraag ik terwijl ik aan de rits van mijn jasje friemel. Ze zucht even en werpt snel een blik op Jason, die zijn ogen voortdurend op de weg richt. 'Omdat ik het kindje wel wil houden' antwoord ze, waarna Jason even opzij kijkt en haar een steunende glimlach geeft.

Huh, wat is dit?

Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Niet dat dat nodig is aangezien Jason zich nu ook mengt in het gesprek. 'We hebben deze beslissing samen genomen, en we hebben elkaar beloofd het kindje samen op te voeden' zegt hij.

Oké, waar is Jason en welke grapjas heeft hem verwisseld voor deze lieve, zorgzame jongen?

'Uh.. ik.. uh.. wat goed van jullie' stotter ik. 'Het komt onverwachts, dat weten we. Jason is veranderd,'

Snelle conclusie getrokken..

'we willen dit samen doen. Ik kan dat kindje niet het leven afnemen omdat het mij even niet uitkomt.' Zegt Allison.

Echt waar, ik vind het goed van haar dat ze erover heeft nagedacht en uiteindelijk deze keuze heeft gemaakt. Maar, jeetje, met Jason het kindje opvoeden? Dat komt niet eens in de buurt van wat ik als oplossing had bedacht. Ze voelt zich goed over haar besluit, dat zie ik aan haar. Ze is intelligent. Ze weet wat ze doet, en daar vertrouw ik op. 

Hiii,

PLOT TWIST. Die had je niet zien aankomen hé? ;) 

Ik hoop dat jullie het verhaal nog steeds leuk vinden om te lezen, laat me weten wat jullie ervan vinden! 

Doorschrijven?

Liefs, M.