Unforgettable Promise

Chapter 4✔

×Shan's POV×

"Mimi! Mama! Mommy! Nanay! " -__- hmm! Ano ba yan. Ang ingay.

"Mama! Wake up!!!!!!! "

"Hmm! O-ok baby..." bumangon na nga ako. Napatingin ako sa wall clock.. 5:03am pa!!! Haayyss.. OK lang. Si baby Naman toh.
Oo nga pala..ang name niya ay SHANELLE JANE ALIANO. Kinuha ko sa name Namin ni James.

"Mommy..eh kasi po..may assignment po kasi ako. Nakalimutan ko kagabi tapos mahirap pala. Pahelp mama??" Shanelle is already 6 years old. Grade 1 na.

"Ok OK. Susunod na ko. I'll just fix myself. " bumaba Naman agad siya.

Sumunod na rin ako...

"Ano bang assignment mo baby?"

"Math mommy. Mommy Naman eh! Don't call me baby." Hala? Nagrereklamo na si baby ko. T^T noon nga eh. Haayy.. pinabayaan ko nalang.

"Hahaha! Ok OK. " tiningnan ko na ang assignment niya. Parehas sila ni James. Nahihirapan din sa Math.

*FLASHBACK*

"Shan! Bakit ba ang hirap ng Math?!? Aargghh! May mga shapes pa may X may...aarrgghh!! " nakatingin siya sa Math book niya ng nakakunot ang Noo. Pfft! Ang cute. >_<

"Hahaha! Halika nga! Tuturuan kita. " nahihiya Naman siya lumapit sakin. Nahihiya siguro kasi Babae pa talaga ang nagturo. XD

*E/O/F*

"Ang hiraaap ng Math mommy!! Why are you so clever when it Comes to math!? Ugh!!" Nambola pa talaga. XD

Tinuruan ko lang siya ng tinuruan. Medyo nagets niya daw. As in MEDYO. Hahaha.. kulit eh. Hinatid ko na si Shanelle. At binilin ko ang bahay Kay Mira.

***

Nakasakay ako sa taxi nang mapadaan ako sa isang puno dito sa subdivision.

Puno ng mangga yun. At doon...umamin si James sakin.

*FLASHBACK*

Nandito kami sa paboritong tambayan Namin ni James. Sa puno ng mangga. Ewan ko nga dito..biglang nag-aya. Matagal na rin kaming Di nakapunta ulit dito.

"Ayy.walang masyadong bunga! Amp. :3" nagchuckle si James. Hayy.. ewan ko ba. Naguguluhan ako sa nararamdaman ko para sakanya.

"Shan..." tumibok Naman ng mabilis ang puso ko. Seryoso siya...mas lalo tuloy siyang gumwapo.

Nagulat ako ng hinawakan niya ang kamay ko. Palagi Naman niyang hinahawakan ang kamay ko eh.. pero may kuryente na this time. Di ko mapaliwanag.

"Shan...matagal na tayong magkaibigan. Kilalang-kilala kita. Mula pagkabata palang. Special ka na sakin. Naalala mo yung una tayong nagkita? Yung birthday mo? Niregaluhan kita ng Barbie doll. Pati na rin doll house. Ang saya-saya mo nun. Hahaha..niyakap mo pa nga ako. Tapos palagi na akong pumupunta sa inyo. Ikaw rin. Tapos naging mag-bestfriends tayo. Bata pa lang Shan..Alam Kong..ikaw na. Ikaw na ang babaeng MAHAL ko." Omg. Im speechless. He's...He's confessing!

"Mahal kita Shanice Angela Aliano. Matagal na." Sa pagsabi niyang yun. Umiyak ako...Tears of joy! Tears of love! I hugged him.

"*sob* Kainis ka! Binigla mo ako! *sniff* Nakakainis ka! Pero kahit na ganyan ka....MAHAL RIN KITA JAMES SIMON ELEZAR!! Matagal na!! " nagulat siya. Pero ngumiti rin.

He hugged me tight. Teka? Umiiyak ba siya? I smiled.

"Damn. I love you so much Shan!! " napaiyak ako lalo.

"I love you more!!" Bumitaw siya sa pagkakayakap sakin. Umiyak nga siya. Pinahid ko Naman yun.

Unti-unti siyang lumapit.

Then...we kissed.

*E/O/F*

"Nandito na po tayo." Nagbayad na ko. At pumasok na sa opisina. Lahat sila busy.

Haayy...Ganito na lang ba ang takbo ng buhay ko? Maalala ko lahat ng nangyari noon. Tapos maalala ko ang reality. Wala pala siya. :'''(