My Ultimate Karibal is Baskteball [REVISING]

First Part.

So, Dianne. Eto na yung FIRST part. Hindii ko pa kasi naiisip kasunod e hahaha =))

Si Roshan and Rupert on the right -----> 

Daxine’s POV

Hellooooooooooo! Ako nga pala si Daxine Carlee Clamax, 1st year college sa St. John Marie Vianney University kami nag-aaral. Business AD ang kinuha kong course same as Rupert and Roshan. Business partners kasi ang parents namin. Only child lang ako and sila ding dalawa ang magpapatakbo ng Clothing Company ng parents nila kaya kami pinag-aral ng Bus. AD. First day kong single ngayon. Kakabreak lang namin ng Ex boyfriend ko kahapon. Kahit maysakit, move on move on din no? Kahit mahirap. 

Andito ako ngayon sa University, uwian na pero hindi pa ako umuwi. Well, halos ganyan naman kami everyday nina Roshan at Rupert. Kambal yang dalawang yan ang kaso fraternal nga lang. Babae po si Roshan. Anong kala niyo? Lalaki. Di, mas malandi pa nga sa bakla yan e. Tas si Rupert naman lalaki. Pang babaeng pangalan naman yung Roshan pero maraming nag-aakala na panglalaki yun.

May binili si Roshan at Rupert, nasan na kaya yung dalawang yon? Tssss. Ang tagal. Nakakainip. Maya-maya biglang tumawag si Roshan.

*PHONE CONVERSATION STARTS*

Roshan: Bakla! Baka hindi na ako makapunta diyan ah? Si Rupert kasi pinauwi ni Daddy sa Makati City kaya di na makakabalik.

Me:  Oo na! Di man lang kayo nagsabi agad. Mukha akong tanga dito eh. Teka! Si Rupert lang pala pinauwi eh bakit hindi ka makakapunta?! Wag ako, Roshan.

Roshan: Sorry nga diba? E kasi... Bakla! May date ako okay? Dali na minsan na nga lang mag-aya ‘tong torpe kong boyfriend eh. Sige ha? Babye! Bibilhan kita ng pasalubong. Bye. Bye. Bye!

*PHONE CONVERSATION ENDS*

Tapos binabaan niya na ako. Haynako, naiinggit nanaman ako kasi si Roshan may lovelife agad. Feeling ko pa mahal pa siya nung guy. Ako? Kelan kaya ako magkakalovelife? Sana Lord, magkalovelife na ako. Oo, Lord! Please. Bigyan niyo naman na ako. Maawa na ako. Ayokong mamatay mag-isa. Gusto ko magkapamilya. Ngayon na mismo. Ora----

*BOOOOOOOOOOGSH *

Aypota! Ano yon? Ang sakit leche. Tinignan ko may nakabanggan ako na basketball varsity player. Mukhang 4th year student siya. Wow Lord, ambilis mo namang magbigay HAHAHAHA! Gwapo pa!

“Miss baka matunaw ako niyan. Sorry nga pala ah? Tingin tingin ka din kasi minsan sa dinadaanan mo ha? Tignan mo ngayon nakabangga ka ng pogi. Klev nga pala *sabay abot ng kamay niya*” Pakilala niya. ANG YABANG! Tumayo ako mag-isa. Hindi ko ata napansing nakatitig ako sakanya kanina. Oo aaminin ko ang gwapo niya pero ang yabang naman. Wala rin. Walang kwenta yung itsura kung mayabang naman. Presko masyado. Kukupas din yang mukha mo pagtanda mo.

“Hangin natin koya!" Sabi ko sakanya sabay irap sakanya. Ang yabang. Nakakainit ng dugo.

“Joke lang eto naman, dinidibdib mo masyado wala ka na ngang dibdib. Diba College student ka na? Ano pang ginagawa mo dito? Hinihintay mo ako no?” Pang-aasar at pagmamayabang niya. ANO? HALA SIYA OH. PAKYU KA.

“Hoy! May dibdib ako. Manyak. Napakahangin mo! Itong Habagat na to. Wooooooh shet!” Sigaw ko tapos kunwari tinatangay ako ng hangin.

“Asus, tapos ikaw naman si Amihan. JOKE nga lang. Di maintindihan? Kailangan pang i-explain?” Tchhhh!

“Ewan ko sayo! Walang nakakatuwa sa Joke mo. Kapag magjojoke ka sabihin mo ha? Para tatawa ako baka nalulugi ka sakin. Kasalanan ko pa.” Sabi ko tapos tumalikod na ako sakanya. Peste. Panira ng araw. Akala ko lovelife.