MY KIDNAPPER AND I

PROLOUGE..

Namulat ako sa isang mayamang pamilya. Lahat nakukuha ko ng walang kahirap-hirap. I growned up with a silver spoon in my mouth. And everything for me is so simple just like eating mani. Teka? madali lang ba kumain ng mani?

Pero nabago ako ng isng pangyayaring nagpamulat sa mura kong isipan.

TRICIA'S POV..

BOGGGSHHHH!!!!!!

"MOOMMYYYYY!!!!!"

halos gumuho ang mundo ko...

Pakiramdam ko eh, natuyo na ang luha ko. Wala akong makita kundi pawang liwanag na nakakalat sa isang di mayukoy na daan. Hanggang sa nawalan ako ng malay at nagdilim ang aking paningin.

"Tricia!"

Sino to? hindi ko mamulat ang aking mga mata.Ang sakit ng katawan ko.Ang hapdi ng mga braso ko Pero pinilit kong imulat ang aking mga mata upang malaman ang taong tumawag sa aking pangalan.

"Tricia!"

ulit ng tumawag sakin.

Pinilit kong gumising. Naulinagan ko ang isang silid. Halos wala akong makitang kulay.Puro puti ang dingding.Patay na ba ako?Nasa langit na ba ko?

Nang nagtaas ako ng tingin ay nakita ko ang isang lalaking matangkad.Pamilyar sa'kin ang kanyang mukha. Sino to?

"San Pedro?"

*PAK*

Ano ba problema ng lalaking to? Sino ba to at nanapak na lamang ng ganon-ganon?

"ARAY KO POOOO...."

"Ay naku..sory,sorry.kaw kasi eh.Anong akala mo sakin? tagabantay ng kaharian ng langit?"

Nang luminaw ang paningin ko.Nakita ko si kuya preepy. Siya pala yon. Akala ko si San Pedro.

"kuya. Nasan ba ko?"

"Noso langit ka iha! Nakikilolo mo ba ako?. Ako si San Pedro!"

*PAAK*

Ayon.Nabatukan ko na.Nakikisali sa pagkaengot ko eh.Aray ang sakit tuloy ng kamay ko.Grabe! may lahi ba tong bato si kuya?

"TRICIA GEORGE DELATORRE GARCIA"

"kuya kasi. nagtatanong ako ng maayos"

"wala ka ba talagang naalala?"

"Ay! naaalala ko lahat kaya ako nagtanong sayo kasi naaalala ko lahat.(sarcastic)"

"Nabangga ang sinasakyan mong kotse at ng mommy!"

Muntik ko nang makalimutan ang mommy ko.Nasan ba siya? kumosta,okey lang ba siya?

"Si mommy? nasaan si mommy kuya?"

"okey lang naman siya.Nasa kabilang room siya!"

Haay.Buti nalang.nakakahinga nako ng maluwag ngayon.Pumunta ang doktor sa silid ko makalipas ang ilang segundong pag-uusap namin ni kuya preepy. At sa kagandahang palad eh,pwede na raw akong umuwi sa pagkat hindi naman daw masyadong malala ang aking sugat.

Nabalitaan ko ring,maaring lumabas na ng hospital si mommy.

Simula ng pangyayaring yon,Ive stand on my own feet. Ive learned a lot things that ive never learned before. Nagulat ang lahat sa biglang pagbabago ko. A spoiled brat turns into a disiplined lady. Mag-to-twenty na ako,kaya naman im pretty sure that i will growned up well!