İşte yine evde oturuyorum.Biraz eğlence biraz macera...yok yok yok.Yeterrrr ya gerçekten. Arkadaşlarıma diyorum.Eğlenceye maceraya atılalım.Ama onların dedikleri.Yok bugün benden iş çıkmaz.Offfff yani yeterrr!!!Bugün anneme söylediğim cümle şöyleydi "Anne insan canı sıkıldığında ne yapar"
-Kızım ben olsaydım. Kendime iş çıkartırdım.
-Anne çok sıkıcısın!
Ve böylece konuşma bitti.İşte o günden beri anneme hiçbirşey sormuyorum.İşte yine uyandım o berbat okula gidiyorum.Sonra birden öyle bir yakışıklı bir çocuk gördüm.Vuruldumm sonra sınıfa girdim sırama oturdum.Öğretmen sınıfa girdi.Biz ayağa kalktık.Hoca "oturabilirsiniz" dedi. Yaklaşık bir dakika sonra biri sınıfın kapısını tıklattı.Sonra içeriye o çocuk girdi olamazz hoca hoşgeldin emre dedi. Ve
"Çocuklar Emre okulumuza daha yeni geldi artık o da sınıfımızın bir üyesi" dedi.Sınıftaki herkezin yanı doluydu tek benim boştu birazdan hoca o beni bitiren cümleyi söyledi."emre sen Sude'nin yanına geç".İşte o gün okuldaki en güzel günüm oldu.O gün eve gittiğinde annem ilk defa beni böyle gördüğünü söyledi.Çünkü eve geldim üstümü değiştirdim.Odam dağınıktı odamı topladım anneme --Anne yardım edilecek bir şey varmı?diye sordum annem ------Sadece bu Kıyafetler hizmetliye verilecek canım. dedi ben hemen 1 kat aşağıya inip kıyafetleri hizmetliye verdim. Annem bana Kızım kaç günüm kaldı dedi --------Bana yardım ediyorsan kesin ölmek üzereyim. Gülümsedi. Gülümsedim İşte o sabah erkenden kalktım hizmetli Leyla abla ya "odamı ben toplarım Leyla ablacığım " dedim çok şaşırdı sanki düşüp bayılacaktı kahvaltımı edip çıktım doğrusu kendime ben bile şaşırmıştım BEN KALKTIĞIMDA ANNEM BİLE GÜZELLİK UYKUSUNDAYDI !!!
