Herşey aynı gidiyordu. Birbirlerine aşık olduklarını kabullenmek o kadar zordur ki onlar için... Çünkü bilirlerki hiçbir zaman kavuşamiycaz, kavuşsak bile mutlu olamiycaz... Aşk arkadaşlık gibi deildi ,herşey ,emek ,özen ,sabır, anlayış ve saygı gerektiriyordu ama en önemlisi gerçek aşktı gerçek...
Arkadaşlıkları seviye atlamıştı.Ama aralarına yeni biri katılmıştı, daha doğrusu katılacaktı, çok yakın zamanda...Her zaman ki gibi çok uzun saatler çalıştıkları restorantdalardı. Siparişleri götüren VERA'ya asıldı bi pezevenk içmişti yanına gidip VERA'yı sıkıştırmaya başladı. VERA şaşırmıştı, insanlar öylece alay eder gibi bakıyorlardı. VERA bağırmaya başladı , içeri koşarak yakışıklı bir çocuk girdi ve adamı yakısından tutup yere yapıştırdı ve yumruklamaya başladı, o
omzundaki sarı dağınık saçları dağılmıştı kıyafetinden gözüküyordu kasları.Adamın yüzü kan içindeydi hali kalmamış bayılmıştı, insanlar içeriye giren genci ayırdılar. VERA onu dışarıya kolundan tutup sürükledi ve bağırmaya başladı
"Ne yaptığını sanıyorsun sen?! Öldürecektin adamı!"
Yakışıklı genç:" ben seni kurtardım,sen bana böyle mi teşekkür ediyorsun?!" dedi. VERA sinirlenmişti, içeri girdi etrafına baktı, başını tuttu yakınırcasına . Koşarak içerideki eleman bölümüne girdi, Fulya'nın ve patronun ona pansuman yapıp özür dilediğini gördü. Adam kafanı kaldırdı ve VERA'nın gözlerine baktı. VERA tedirgin oldu ve hızlı bir şeklide dışarı çıktı. Restorantın yakınındaki kaldırımda oturan yakışıklı sarışın gencin yanına oturdu ve gencin ağzındaki sigarayı alıp içmeye başladı, genç kalmıştı öyle, VERA' ya "sigaramı ver!" Dercesine bakıyordu. VERA anlamıştı "nee?!" Dedi.Genç olayı sakinleştirerek konuşmaya başladı " Bak güzelim, bi adam sana sarkıntılık yapıyordu bende seni kurtardım ve bana bağırdığın için özür dilemeni seni kurtardığım için teşekkür etmeni bekliyorum" VERA:" Asla!"
Genç:" Hayırdır?! Yüzünün güzelliği kafana vurmuş! Hala o beynin algılamıyormu? BEN SENİ KURTARDIM!"
VERA: " ben senden kurtarılmak istemedim, hem ben kendimde kurtulurdum..." Genç:Tabi canım kesin kurtulurdun!" Sezsizlik sardı ortalığı, genç olayı yatıştırmaya çalışırcasına "Peki senden özürümü ve teşekkürümü sonra alırım, şimdi herşeye baştan başlayalım. Ben ATİLLA ya sen?"
VERA:"Seninle tanışmak isteyen kim?!" ATİLLA:"Hırçın şey."dedi ukalaca, bakıştılar... ATİLLA:" Peki onuda söyleme ama benim buraya gelmekteki amacım farklıydı yani sana sarkıntılık ettiğini görünce kurtardım neyse sana bir şey sorucam,SÜREYYA burda mı? Burda olduğunu duydum ve hemen geldim!"
VERA:" Niye?"
ATİLLA:"Tanıyor musun?"
VERA:" Hemde çok iyi..."Dedi. ATİLLA:" O benim kardeşim!"
VERA çok şaşırdı SÜREYYA gibi gibi mükemmel birşeyin kardeşi bu olamaz dedi içinden. Bakakalmıştı, SÜREYYA da geliyordu karşıdan geç kalmıştı işe patrona uyduracağı bahaneyi düşünüyordu, kafasını bir kaldırdı ki kaşısında yıllardır görmediği kardeşi... ATİLLA' yla göz göze geldiler. Kalakaldılar, ne yapacaklarını bilmiyorlardı. ATİLLA birden koşmaya başladı ve sarıldı kardeşine, SÜREYYA şok olmuştu, hareket etmiyordu. ATİLLA geri çekildi. ATİLLA:" Hatırladın mı beni kardeşim?" Dedi. SÜREYYA hatırlamıştı elbette yüzünde hoş bir tebessüm oluştu ve yılların verdiği özlemle tekrar sarıldı...VERA ise ordan izliyordu onları mutlu olmuştu SÜREYYA'nın mutlu olduğunu görünce...
Not:Sevgili okurlarım kitabı nasıl devam ettireceğimi bilmiyorum, ilham gelmiyor ama sizin kitabı devam ettirmek için fikirleriniz varsa lütfen bana mesaj atın. Teşekkürler😀😍
