Türk Tarihinden Hikayeler

Yeniçeri

YeniçeriEtkin1363-1826ÜlkeOsmanlı İmparatorluğuBağlılıkOsmanlı SultanlarıSınıfıPiyadeBüyüklük50,000 (1363)

90,000 (1520)
140,000 (1826)

YerEdirne, İstanbulRenkleriKırmızı ve YeşilSavaşlarıKosova, Niğbolu, Ankara, Varna,Çaldıran, Mohaç, ve diğerleri

Karakullukçu En Kıdemsiz Yeniçeri Eri
Usta Küçük Rütbeli Yeniçeri Subayı

Baş Çavuş, Yeniçeri Ağasından Sonra Gelen Üçüncü Amir;
Kul Kahyası, Yeniçeri Ağasından Sonra Gelen İkinci Amir;
Kapıcı Başı, Saray Kapıcılarının Subayı;
Orta Çavuşu, Baş Çavuşun Yardımcısı.

Yeniçeri, (Osmanlı Türkçesi: يڭيچرى, Yeni asker) Osmanlı Devleti'nde askerî bir sınıftı. Kuruluşunu Orhan Gazi veya I. Muraddönemlerine dayandıran farklı görüşler bulunmaktadır. Osmanlı İmparatorluğu'nun sınırlarının genişlemesi ile, Hıristiyan çocukların 8-18 yaşlarında alınarak yetiştirilmesi (devşirme) ile oluşturulmaya başlanan Yeniçeri Ocağı, Padişah'a bağlıKapıkulu Ocakları'nın piyade kısmının büyük kısmını oluşturmaktaydı. Kapıkulu ocaklarının en itibarlısı olan Yeniçeri Ocağı savaşlarda padişahın bulunduğu merkez kolunda bulunur, savaş esnasında padişah onların arkasında ve ortasında at üzerinde dururdu. Sefere gidişlerde ve konaklarda yeniçeriler padişahın etrafında bulunup onu muhafaza ederlerdi. Yeniçeriler barış zamanındaİstanbul'u korurlardı. Ayrıca devletin farklı bölgelerinde konumlanmış yeniçeri birlikleri de vardı.

17. yy'dan itibaren Müslümanlardan da Acemi Ocağı'na alım yapılmaya başlandı. Devletin ilk yüzyıllarında çok yararlı olan ve TürklerinRumeliye yerleşmesinde etkili olan bu sistem, daha sonra bozulması ile değişik sorunları birlikte getirdi. Yeniçeri Ocağı tarafından 1826'da kaldırıldı. Yeniçeri Ocağı, dünyadaki modern anlamdaki ilk Daimi ordudur.[1][2]