MELEK

Koruyacağı insanı seçmek işin hazırdı güzel Melek. Dünya'ya ilk inişiydi.Tecrübesiz ve çok saftı.Gönlü ise çok büyüktü.Dünya'daki herkesin çok iyi insanlar olduğunu ve seçiminin çok zor olacağını düşünüyordu. Aslında tüm Dünyalıları koruması altına almayı istiyordu.Ama bunun yasak olduğunu biliyordu.En azından şimdilik... Eğer ilk görevini başarıyla yerine getirirse koruması altındaki insanları çoğaltabilirdi.Belki de Başmelek olurdu.

İzinlerini tamamlayıp Başmelekten de onayını aldıktan sonra inişe geçti.Öğrendiği kadarıyla gece inişleri daha az tehlike içeriyordu.İşini zorlaştırmanın manası yoktu.Hem insanlar ''uyku'' dedikleri şeyi gerçekleştirirken onları incelemesi daha kolay olurdu.Böylece yeni ve ilk fani arkadaşını daha çabuk bulabilirdi.

İnerken bunları düşünüyordu Melek.Çok mutluydu.Öyle mutluydu ki yeryüzüne çok yaklaştığını ve önündeki duvarı çok geç fark etmişti.

''Ah!''

Çarpış anında güçlü bir ışık hüzmesi etrafa yayılmıştı.Korktu Melek.Bunun olmaması gerektiğini söylüyordu içinden bir ses.Çarpışmanın etkisiyle bir halsizlik çökmüştü narin vücuduna...Düştüğü yerden kalkmaya çalışırken elinin bir sıvıya değdiğini hissetti.Çok karanlıktı bu yüzden sıvıyı görmekte zorlanıyordu.Bu da olmaması gereken bir şeydi ama Melek bunu umursamadı.Elini yüzüne yaklaştırıp sıvıyı kokladı.Garip bir kokuydu.Yarı açık olan gözlerini daha da kısıp eline baktı.Bu sıvıyı tanımıştı.Kırmızı koyu bir sıvıydı bu.İnsanlar buna 'kan' diyordu.Öğrendiği kadarıyla bu sıvı Dünyalıları 'hayat'ta tutuyordu.Ve bu sıvı çok fazla dışarı aktığında Melekleri görebiliyorlardı.Tabi ki onlarla gitmek şartıyla.

Telaşla etrafına bakındı Melek.Görmekte zorlansa da etrafta ne bir hayvanın ne de bir insanın can çekişlerini duyabiliyordu.Tekrar ayağa kalkmayı denedi.Çok vakti yoktu ve bir an önce işe koyulmalıydı ayrıca bu mesafeden rahat göremiyordu etrafını.Fakat yine bir şey engelledi onu.Bu seferki vücudunun bir noktasında oluşan ve tüm vücuduna garip bir his yayan şeydi.Ne olduğunu bilmiyordu.Daha önce hissetmemişti ama kötü bir şey olduğunu anlamıştı.Çünkü ilk düşüşündeki gibi yere kapaklanmasına neden olmuştu.Yerden kalkamayacağını anlayıp pes etti sevimli Melek.Bir süre orada durup insanların onu bulmasını bekleyecekti.Fakat böyle görünmemeliydi.Türünün yüz karartanı olmak istemiyordu.Kanatlarını yok etmeliydi.Gücünü kullanmayı denedi.Ama işe yaramadı.Aksine o anlam veremediği kötü duygu sol kanadında yoğunlaşmıştı ve gerçekten onu çok zorluyordu.Biraz doğrulup kanadına baktı.Kırmızı sıvının kanadına bulaştığını görmüştü.Hayır,sıvı kanadından akıyordu!Ama bu imkansızdı!Kanadına dehşetle bakıyordu Melek.Bir anda kendi etrafında döndüğünü sandı.Yoksa Dünya mıydı dönen?Emin değildi fakat son hissettiği şeyin başının zemine düştüğü olduğundan emindi.Gerisi ise karanlık...

Gözlerini açtığında üzerinde gökyüzü yoktu.Altında da yeryüzü yoktu.Sırt üstü,yumuşacık bir yerde uzanıyordu.Yavaşça doğrulmaya çalıştı.Kanatları yoktu yerinde.Büyük bir ihtimalle kendinden geçmeden önce yok etmeyi başarabilmişti.Sırtında,tam da sol kanadının vücuduyla birleştiği yerde bir şey hissetti.Bakmaya çalıştı.Göremedi ama o sırada karşısında bir kız gördü.Aynı elbiseyi giymişlerdi.Doğruldu.Kız da doğruldu.Yaklaştı kıza.Kız da onun gibi hareket ediyordu.

''Merhaba.'' dedi Melek.Kız da aynı şekilde ağzını oynatmıştı fakat ses yoktu.Melek şaşırdı.

''Kendinle konuşuyor olman garip.Halbuki hiç de deliye benzemiyorsun küçük hanım.''

Sesle birlikte irkildi Melek.Karşısındaki kızdan gelmiyordu ses çünkü o da irkilmişti onun gibi.Sesin geldiği yöne döndü.Başka biriydi bu.İnsanların 'erkek' dediği türlerdendi.Melek gülümsedi.Karşısında bir insan vardı.Daha önce hiç görmemişti.Derslerde bu konuları işliyorlardı fakat gerçeği...Hissetmek istedi.Yanına gitti insanın.Yüzünü inceledi.Parmak uçlarını yüzünün hatlarında gezdirdi adamın.İnsan ona çok değişik bakıyordu.Birden ellerini indirdi adam Melek'in.Melek tekrar irkildi.Ama insanın yüzündeki ifadeden onu korkuttuğunu anlamıştı.