[DCLXVI]
"เจ้าน่าจะปลิดชีพมันเสียตั้งแต่ตอนนี้" สุ้มเสียงทระนงตนอันแสนจะน่ารังเกียจดังขึ้นข้างๆ ตัวของฮีธ ฮามิลตัน
ฮีธผินตามองไปยังชายผมทองจอมเจ้าเล่ห์ที่จู่ๆ ก็โผล่มานั่งอยู่บนรถคันเดียวกันกับเขาอย่างไร้มารยาท ดวงตาสีน้ำทะเลของฮีธหรี่เล็กลงด้วยความรังเกียจ แต่เจ้าตัวกลับไม่ได้พูดอะไรตอบกลับชายคนนั้นไป
"เจ้าอย่าลืมนะฮีธ หน้าที่ของเจ้าคือ..."
"รู้แล้ว ไม่ต้องเสือกพูดมาก"
บอดี้การ์ดสองคนพากันเหลือบมองมายังเบาะที่ฮีธนั่งในทันควัน พวกเขากวาดตามองฮีธอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะหันกลับไปทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้คิ้วของท้ังสองคนจะขมวดแน่นด้วยความสงสัยว่าเจ้านายพูดกับใครก็ตาม
เขาทอดมองภาพตึกรามบ้านช่องผ่านกระจกกันกระสุนชนิดพิเศษ ใบหน้าเรียบนิ่งไม่ปรากฎความรู้สึกใด อัญมณีสีฟ้าสวยมองตามเด็กน้อยข้างถนนผู้กำลังจูงมือพ่อกับแม่เข้าร้านขายของหวานชื่อดัง เด็กคนนั้นหันไปยิ้มให้พ่อครั้งหนึ่ง ยิ้มให้แม่อีกครั้งหนึ่ง แล้วจึงสะบัดมือของบิดามารดาวิ่งตรงสู่ร้านของหวานอย่างมีความสุข
มือของฮีธเผลอกำเข้าหากันจนแน่น กล้ามเนื้อบนใบหน้าเขม็งเกร็งไปทุกส่วน เขามองตามร่างกระจิ๋วของเด็กเล็กคนนั้นราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ภายในใจ ฮีธมองจ้องไม่ยอมละสายตาห่างจวบจนกระทั่งครอบครัวของเด็กน้อยคนนั้นหายไปจากระยะสายตา แต่ก่อนหน้านั้นในช่วงจังหวะหนึ่ง เหมือนฮีธจะรู้สึกว่าเด็กนั่นหันมาส่งยิ้มให้กับรถของเขา ทำเหมือนรู้ว่าตัวเองถูกแอบมอง แม้กระจกรถเขาจะเข้มจนแทบไม่สามารถมองเห็นอะไรเสียด้วยซ้ำ
ช่างแม่ง ฮีธคิดขณะมองตึกหลังใหญ่ไหลผ่านสายตาไป ก็แค่เรื่องงี่เง่าที่เรียกว่าพ่อแม่ลูก
YOU ARE READING
DCLXVI : 666 [TDW SPIN OFF]
Teen Fictionถ้า L มาจากคำว่า รัก H ก็ต้องมาจากคำว่าเกลียดชัง เพราะคนหนึ่งคือ L อีกคนคือ H พวกเราจึงอยู่ร่วมกันไม่ได้ และทางเลือกเดียวก็คือ..ใครคนหนึ่งจะต้องไป