DCLXVI : 666 [TDW SPIN OFF]

IV - [EXODUS]

"สายัณห์สวัสดิ์" บุรุษร่างสมส่วนในชุดดำขยับตัวลุกขึ้นจากบัลลังก์สีดำ มือหนาผายออกกว้างไปข้างตัว ดวงหน้าคมกระตุกยิ้มอย่างยินดีขัดกับดวงตาสีมรกตที่ทอประกายชั่วร้ายออกมา "เป็นเกียรติแก่พวกข้าจริงๆ ท่านมิคาเอลผู้ยิ่งใหญ่อุตส่าห์แสดงความอุตสาหะดั้งด้นเดินทางจากมาออน*มาเยือนนรกเล็กๆ ของข้า" เจ้าของ'บ้าน'ค้อมหัวต่ำแสดงความเคารพจนปอยผมสีทองตกลงมาปรกหน้า

(*Ma'on : สวรรค์ชั้นที่สี่)

"ขอจงทำตัวตามสบาย 'บ้าน'ของข้าก็คือ'บ้าน'ของท่าน 'สหาย'รัก"

มิคาเอลเหล่อบดวงตามองเจ้าของบ้านด้วยท่าทีรังเกียจเพียงชั่ววินาทีเดียว แค่เพียงเสี้ยววินาทีเดียวก็เปลืองเวลามากเกินไป มิคาเอลสรุปกับตัวเองในใจ เขาก้าวเท้าดุ่มๆ เดินตรงเข้าไปในห้องสีดำกว้างใหญ่ ไม่สนใจจะเสียเวลามองอะไรก็ตามที่เจ้าของสถานที่ประดับประดาไว้ในห้อง รวมถึงบรรดาอมนุษย์หน้าตาน่าเกลียดที่ส่งเสียงกระซิบเซ็งแซ่อยู่รอบตัว

ท้องพระโรงของนรกยังคงน่าเกลียดน่าชังเหมือนก่อนไม่มีผิด มิคาเอลจำได้ว่าครั้งหนึ่ง ห้องกว้างใหญ่แห่งนี้ยังเป็นเพียงห้องร้างว่างเปล่าที่ไม่มีผู้ใดสนใจจะมาดูดำดูดี แต่เพียงแค่เวลาผ่านไปไม่กี่พันปี ไม่น่าเชื่อว่าห้องห้องนี้จะ.. เจริญ.. ไม่สิ โสโครก.. ได้มากขนาดนี้ บรรดาปีศาจร้ายทั้งหลาย ไล่ตั้งแต่ระดับล่างไปยังระดับขุนพล ทุกตนดูจะพาร่างอันอัปลักษณ์ของพวกมันมารวมตัวกันในห้องพระโรงนี้จนครบถ้วนเสมือนกับว่าเจ้าของสถานที่กำลังจะนัดหมายอะไรกิจสำคัญอันใดแก่พวกมัน

หรือไม่ไอ้ซาตานบ้าอำนาจนั่นก็คงจะเดาได้ว่าเขากำลังจะมา เลยไปขนลูกสมุนบ้านี่มา

"ข้าอาจจะจำผิดไป.. แต่... จำได้ว่าเมื่อก่อนบ้านท่านอยู่'สูง'กว่าบ้านข้ามิใช่หรือ เอ.. เพียงแค่ไม่กี่พันปี ท่านตกต่ำถึงขนาดต้องมาอาศัยอยู่'ใต้'บ้านข้า.." มิคาเอลหยุดนึกพลางหัวเราะ "ไม่สิ บ้านปัจจุบันของท่านอยู่'ใกล้'กับเผ่าพันธ์มนุษย์'ยอดรัก'ของท่านต่างหาก" ผู้มาเยือนส่งยิ้มอวดฟันขาว