Mijn hart bonkte sneller dan snel maar ik zeg:
'Jin we zijn alleen maar vrienden, beste vrienden niet meer..' en ik duw hem van mij af.
Maar dat wil ik helemaal niet zeggen. Diep in mij heb ik gevoelens voor hem. Maar wat gaat er dan met onze vriendschap gebeuren? Die wil ik echter niet breken.
Jin kijkt me twijfelend aan.
'Je liegt.'
Ik begin zenuwachtig te worden.
'Doe niet onnozel ik heb geen gevoelens voor jou zoals ik zei'. Ja dat, dat alleen kon ik zeggen.
Maar op een moment
kijkt hij me diep in de ogen aan en komt stap voor stap in mijn richting. Telkens zet ik een stap naar achter totdat ik weer tegen de muur bots. Ik zucht en kijk weg wanneer zijn gezicht minder dan 5 cm verwijderd is van de mijne. Hij bekijkt heel mijn gezicht en ik zie dat zijn ogen blijven hangen bij mijn lippen. Dan kijkt hij in mijn ogen aan en zegt met een hese stem: ben je er wel zeker van? Ik wil niet snappen wat hij bedoeldt dus vraag ik mezelf af : wat nu? Nu kijk ik ook in zijn ogen. Mijn blik is uitdagend. Maar ik zet direct weer mijn normale blik op omdat ik weet dat dit de blik is die hij niet kan weerstaan. Hij komt langzaam dichterbij met zijn hoofd en plant zijn lippen op de mijne. Hij kust me! Ik kan niks doen dus kus ik hem terug. Hij glimlacht tegen mijn lippen aan en begint ruwer te kussen. Zijn lippen voelen zacht aan. Hij trekt zich zelf terug. Maar hij blijft niet stilstaan. Hij plaatst zijn lippen in mijn nek waardoor mijn ogen groot worden en ik hem van mezelf afduw net wanneer hij mijn gevoelige plek vindt zeg ik ' stop' ik ben rood en buiten adem. Ik snap niet wat er gebeurd is. Ik kijk hem nog een laatste keer aan en begin te rennen naar m'n kamer. Ik hoor hem mijn naam noch zeggen maar ik wil niks horen.
