I'm In Love With Him Again (Martin Garrix) (on hold)

4

ik wordt wakker van mijn telefoon die oplicht. Ik pak hem van mijn nachtkastje en ontgrendel hem.

Onbekend: Hee, ik vond het leuk gister. Je lijn is echt super mooi. X m

Dat is eigelijk best lief dat hij dat stuurt. Zoiezo was hij gister lief. Maar ik moet wat terug sturen. Een week geleden had ik niet verwacht dat ik weer met hem in contact zou komen. Toen had ik het zoiezo niet gewild. Maar nu, ik weet het niet meer.

Ik: He dankjewel, super bedankt dat je gister hebt geholpen. Ik weet dat ik dit al een paar keer heb gezegd maar je hebt echt mijn show gered. X

Ik gooi me telefoon tussen de dekens van mijn bed en stap uit bed. En loop naar de badkamer en maak me klaar.

Zodra ik uit de badkamer kom hoor ik mijn telefoon af gaan. Een bericht. Ik pak hem en loop ondertussen naar beneden.

Onbekend: Was echt niets bijzonders. Zullen we een keer een koffie doen ofzo, om bij te praten? X

Moet ik dat wel doen? Tuurlijk lijkt het me leuk. Maar is het wel verstandig?

Waarom ook niet gewoon even bij kletsen kan geen kwaad toch?

Ik: Lijkt me leuk, morgen? X

Snel krijg ik een antwoord terug.

Onbekend: Jepp, rond 16:00 bij de Starbucks op de hoek van je werk? X

Ik: Is goed, zie je morgen X

Ondertussen ben ik de keuken al in gelopen en pak een kom uit de kast en doe er yoghurt in. Ik neem plaats aan het keukeneiland, was dit nou wel een goede beslissing?

~De volgende dag
En daar sta ik dan recht voor de Starbucks, maar eigelijk ben ik best wel zenuwachtig. Waarom? Geen idee, dat vraag ik me ook de hele tijd af. Het is toch als vrienden, toch? Ik heb zelfs iets te lang voor mijn kast gestaan omdat ik geen geschikte kleding kon vinden.

Ik haal nog een keer diep adem en stap naar binnen. Gelijk voel ik de warmte me tegemoet komen. Ik kijk rond en mijn blik valt gelijk op hem. Hij heeft een pet op en een strak t-shirt aan. Ooh het staat hem zo goed.

Zodra hij mij ziet staat hij gelijk op. Ik loop zijn kant op.
'Hee' zeg ik een beetje nerveus. 'Hee, hoe gaat het?' En hij geeft me een knuffel.

Ooh het voelt zo goed om zijn sterke armen om mij heen te voelen. Maar hij laat al snel los. Te snel voor mij gevoel.

'Goed, met jou?' 'Naa het gaat, wil je iets drinken?' Ik knik 'lekker.'

Een paar minuten later komt hij terug lopen met twee bekers in zijn handen. Ik neem er een dankbaar aan en sla mijn handen er om heen. Martijn gaat tegen over me zitten. 'Dus hoe gaat het verder met je leven, je bedrijf loopt goed toch?' Vraagt hij. 'Ja het gaat eigelijk heel goed met mijn bedrijf, veel mensen willen echt bij me bestellen. Ik had dit eigelijk allemaal niet verwacht, dat het zo groot zou worden. 'Klinkt of je het heel druk heb gehad, de laatste 3 jaar.' Zegt hij lachend, en wauw die lach is geweldig.

Wacht dacht ik dat nou echt? Snel neem ik terug wat ik net zei en antwoord. 'Ja zeg dat zeker, maar nu het eenmaal opgebouwd is gaat alles een stuk makkelijker' en ik kijk hem even aan. 'Hoe gaat het met je muziek, ik heb wel wat voor bij zien komen maar niet alles natuurlijk.'

'Gaat super goed, veel nieuwe tracks uitgebracht, ik reis wel wat minder, maar dat is juist heel erg fijn. Nu kan ik meer bij mijn familie enzo zijn.' 'Beter, ik ben blij voor je.' En ik lach naar hem. Maar al snel wordt die lach omgezet in staren. Staren in zijn mooie ogen. En hij staart terug. Eigenlijk is hij nog best leuk.

Wat? Dacht ik dit echt? Wat is er toch mis met me. Denk aan al de pijn die hij je heeft gedaan. Dat kan ik niet nog een keer! Of wel?