Moonlight (Greek Fanfiction)

Part 1

Αριανα ποβ

Όλα ηταν θωλα όταν βγηκα από το αυτοκινητο μου και ειχε μεγαλο μποτιλιαρισμα. Ειχαν περασει μολις 12 λεπτα όταν με πηραν τηλέφωνο και μου ειπαν πως οι γονεις μου ειχαν ένα δυστηχισμα με το αυτοκινητο τους.

Μολις 13 λεπτα που εμαθα ότι το αγορι μου με απατουσε με άλλο κοριτσι. Και μονο μια ωρα που εχασα την κολλητή μου επειδή δεν της είχα πει πως το αγόρι της ήθελε εμένα .

Όλα αυτά μου έρχονταν στο κεφάλι καθώς προχωρούσα μέσα από το μποτιλιαρισμα για να βρω τους γονεις μου. Πέρασα σίγα- σίγα από όλα τα αμάξια , παντού γύρω μου υπήρχαν νευριασμένοι άνθρωποι που προσπαθούσαν να φύγουν, το μονό που μπορούσα να ακούσω ηταν παιδιά που έκλαιγαν και που ηταν φοβισμένα. Αφού τα προσπέρασα όλα αυτά αναγνώρισα το αμάξι των γονιών μου και πλησίασα.
Όταν έφτασα πιο κοντά ένιωθα τις παλάμες μου να ιδρώνουν και ένιωθα έναν κόμπο στο στομάχι. Οι αστυνομικοί προσπαθούσαν να ηρεμίσουν μερικούς νευριασμένους ανθρώπους που ήθελαν να φύγουν .

Υπήρχαν τουλάχιστον 5 αυτοκίνητα που ειχαν συγκρουστεί μαζί και το ότι ήξερα ότι μπορεί να είναι οι γονεις μου μέσα σε ένα από αυτά τα αυτοκίνητα με τρομάζει περισσότερο.

Παντού υπήρχαν ασθενοφόρα που έπαιρναν τραυματισμένους ανθρώπους . Κανένας από αυτούς δεν μου φαινόταν γνωστός και έτσι είχα μια ελπίδα ότι οι γονεις μου είναι καλά και δεν έχουν ούτε μια γρατσουνιά .Η ελπίδα μου έφυγε όταν παρατήρησα δυο νεκρά σώματα, ήταν περιτριγυρισμένα από γιατρούς και μερικούς αστυνομικούς.

Σε παρακαλώ θεέ μου κάνε να μην είναι αυτό που νομίζω ότι είναι επαναλάμβανα στον εαυτό καθώς προχωρούσα πιο γρήγορα. Έσκυψα και πέρασα την κίτρινη κορδέλα και ξεκίνησα να τρέχω προς την κατεύθυνση τους.

«Εεε έλα πίσω» άκουσα έναν αστυνομικό να φωνάζει.

Ο ίδιος αστυνομικός που κρατούσε τους όλους τους ανθρώπους για να μην μπουν σε αυτή την περιοχή . Τώρα το μονο που με νοιάζει είναι οι γονεις μου και τίποτα άλλο. Δεν μπορώ να τους χάσω . Μολις εχασα το αγορι μου και την κολλητή μου. Δεν θα αντέξω να χάσω και αυτούς.

Μπορώ να ακούσω την ιδία μου την ανάσα και τους χτύπους της καρδιάς μου όσο πλησιάζω πιο κοντά.
«Εμ, δεν θα έπρεπε να είσαι εδώ τώρα» ένας αστυνομικός είπε και σταμάτησε έναν γιατρό. Δεν έδωσα σημασία σε αυτούς και κοίταξα κάτω στους δυο νεκρούς.

« Ποιοι είναι μέσα σε αυτές τις σακουλές; Σας παρακαλώ πείτε μου ποιοι είναι» είπα δακρυσμένη.

«Θα πρέπει να είσαι η Αριάνα Γκράντε, σωστά;» με ρώτησε

«Λυπαμε πολύ που θα σε ενημερώσω αλλά οι γονεις σου είναι νεκροί.» μου είπε.

Αυτή την στιγμή ένιωθα την καρδία μου να ξεριζώνεται από το στήθος μου.

«Όχι , Όχι Σας παρακαλώ μην με αφήνεται» έπεσα κάτω και κρατούσα το περιδέραιο που μου έδωσαν για τα πέμπτα γενέθλια μου.

Το έσφιξα στο στήθος μου και το κρατούσα καθώς έκλαιγα. Τα δάκρυα μου έτρεχαν όπως δεν είχαν τρέξει ποτέ .

Οι κεραυνοί και τα μπουμπουνητά έκαναν τα πράγματα χειρότερα. Άρχισε να βρέχει πολύ δυνατά.

« Σας παρακαλώ κάτι θα υπάρχει που θα μπορείτε να κάνετε» έκλαιγα και κοιτούσα τους ανθρώπους που ήταν γύρω μου.

«Λυπάμαι πολύ αλλά δεν υπάρχει κάτι που να μπορούμε να κάνουμε γλυκιά μου» Η αστυνομικός κάθισε κάτω δίπλα μου.

Με πήρε μια αγκαλιά και άρχισα να κλαίω πιο δυνατά.

« Όλα θα πάνε καλά» μου ψιθύρισε στο αυτί μου.

Δεν έκανα τίποτα άλλο από το να κλαίω στην αγκαλιά της και με κρατούσε όσο πιο σφιχτά μπορούσε.
Γιατί θεέ μου, πες μου ότι είναι ένα φρυχτός εφιάλτης και ότι από λεπτό σε λεπτό θα ξυπνήσω. Έκλεισα τα μάτια μου πιο σφιχτά , ελπίζοντας ότι είναι ένα όνειρο.

Τίποτα δεν έγινε , είχα κολλήσει σε αυτόν τον φριχτό εφιάλτη. Ένας εφιάλτης που θα με βασανίζει για την υπόλοιπη ζωή μου.

.................................................................................................................................................................................

Χέυ αυτό είναι το πρώτο πάρτ, ελπίζω να σας άρεσε <3

-Comment

-Vote

-Follow