"Bütün dillerin söyleyemediğini,
Bir damla gözyaşı söyler..."
*
Sana tercüman olmuyor kelimeler. Ne zaman dizilse gönlümden dilime heceler, bir şeylerin heyecanı ele veriyor. Tekliyor, terliyor, yutkunuyorum.
Şimdi o kelimelerin pişmanlığı... Dile gelmeyen sözcükleri, cümleleri avazım çıktığı kadar söyleyesim, bağırasım var. Ama anlatmalıydı yine de bakışlarım. Biraz olsun yüreklendirmeliydi diyorum. Hafakanları seslendirmeliydi. Hüznümü kederimi ele vermeliydi.
Galiba, neden...
Ümidin pamuk ipliğine bağlı perçemine tutunamamız. Islak ellerimizden kayıp gitmesiydi.
Cesaretimizin noksanlığı, aşkın gölgesi oldu. Yarım düşler temeline oturtulan hikâyemiz, inceldiği yerden koptu.
Şimdi söylenemeyen nice sözler var ki bir iki devrik cümlede saklı. Bir mısra hayatı dolduruyor belki de çare olmuyor. Bir dize gönül almıyor, gönül vermiyor artık...
Anlayacağın göz pınarlarımız kurumadıkça dermanı olmayacak sözlerin, dermanı olmayacak bu hallerin...
Hatırlatır bir şeyler
Bir şarkı, bir çift söz, birkaç anı
Acıyla tanışık gözyaşı
Herkes sevdiği kadar bilir aşkı
Çünkü imtihanıdır sevenlerin gözyaşı
Tükettik, dökülürken damla damla, usulca
Aşka düştü gölgemiz, bir hayat boyunca...
