Yılın ilk günü.. Kar yağıyor burada. Orada nasıldır hava kim bilir?Ah şuan aklımdakilerin hepsini anlatmaya kalsam ki anlatmakla kalsa kağıtla kalemle işim ne?Öylesine dost edinmişim onları.Daimi dostlarım..Ne zaman sana ulaşamayacağını anladım, dertlerim çoğaldı,anlatacak kimsem de olmayınca gerisi bildiğin o malum hikaye.Yaptığım herşeyde çok belli ediyorsun aklımdan selam bile vermeden geçtiğini.Aşk olsun be. Hoş olsun tabi aşk.Ama kırıldım sana hiçbir yerde yoksun,öyle sinsice bir anlığına da değil günün her saati aklımdan geçiyorsun.O kadar alışmışım ki bu duruma her an her yerde kendi kendime konuşuyorum.Sen varsın gibi geliyor.Sonra bir bakmışım saatlerce konuşmuşum.Anlıyorum sanırım yalnızlık nedir.Galiba böyle birşey oluyor.Ne dersin?Düşünüyorum bazen tesadüfen karşılaşsak sen beni tanımazsın bile.Ben senin bu kadar unutkan olduğunu düşünmek istemiyorum.Zekiydin sen hala öylesin.Umuyorum değişmedin.Sanki ben değişmişim gibi davranma.Çünkü ben hiç değişmedim.Biraz daha büyüdüm, büyüdük sadece.Bunları yazarken senin okuduğunu düşünüp gözlerindeki o hüznü görüyorum.Sana hüzün bir başka yakışıyor.Asıl hüzün Galata Kulesi'nde.Neden mi?Asırlardır Boğaz'ın biricik süsü Kız Kulesi'ne tepeden bakıyor.Onu seviyor ama ulaşamıyor.İmkansızı sevmek bu işte. Sonra acı gerçek hiçbir zaman da ulaşamayacak. Tıpkı sen ve ben gibi.Uykulu gözlerinden öperim..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Her Güne Bir Mektup
RomanceNe zamandır aklımdaydı yazdığım günlükleri buraya uyarlamak.İnsallah umdugum gibi olur.
