Fall In Love With The Badboy.

deel zeven

Britney pov.

'Hallo?' hoor ik aan de andere kant van de telefoon.

'Luke? met Britney.'

'Britney! Wat is er aan de hand? Je klinkt alsof je veel pijn hebt.'

'Heb ik ook. Mijn moeder sloeg me weer. Ik weet niet wat ik moet doen, ik hou het hier niet meer vol Luke.' zeg ik snikkend.

'Rustig aan Britney. Adem diep in en uit. Ik kom je zo snel mogelijk ophalen. Begin je spullen maar alvast te pakken. Ik ben er over een paar minuten.'

Dat is het laatste wat hij zegt voordat hij ophangt. Ik pak mijn koffer en begin al mijn kleren en schoenen erin te doen. Ik doe mijn Large All Stars aan en ga op mijn bed zitten als ik de deurbel hoor gaan. Ik hoor dat mijn moeder de deur open doet.

'Hallo, ik kom voor Britney.' hoor ik Luke zeggen.

'Sorry hoor, maar wie ben jij?' hoor ik mijn moeder zeggen.

'Ik ben Luke. Luke Hemmings. Een vriend van Britney. Is ze thuis?'

'Sorry, maar ze is niet thuis. Ze is weg met Ariana en Jacky.'

Precies wanneer mijn moeder dat zegt kom in naar beneden met mijn koffer en jas. Mijn moeder kijkt me kwaad aan.

'Wat doe jij hier! Ga terug naar boven kreng die je bent!' schreeuwt mijn moeder.

'Ze gaat niet terug naar boven. Ze gaat met mij mee. Ze kan hier niet blijven met een moeder zoals u. U hoort thuis in een kliniek.' zegt Luke boos.

Mijn moeder draait zich om en kijkt hem kwaad aan.

'Wie denk je wel dat je voor je hebt sukkel je kunt dat niet zomaar zeggen tegen mij!' zegt mijn moeder.

'U hebt pech mevrouw. Uw dochter gaat met mij mee. Britney kom je?'

Ik knik en pak mijn koffer als ik word tegengehouden door mijn moeder.

'Jij gaat helemaal nergens heen Britney. Je blijft hier bij mij!' zegt mijn moeder en houd een mes tegen mijn keel aan.

'Wow rustig mam, doe die mes naar beneden nu. Ik ga met Luke mee. Ik kan hier niet blijven. Niet als je zo doorgaat met drinken.' zeg ik rustig.

'Je kan hier blijven. Je moet hier blijven, je bent de enige die ik nog overheb! Ik wil je niet verliezen!'

'Dan heb je pech mam! Ik ga nu weg!'

Ik geef mijn koffer aan Luke en pak zijn hand vast. Mijn moeder laat me los en kijkt ons kwaad aan.

'Denk maar niet dat je van me af bent Britney! Je komt niet zo snel van me af! Ik zal je terugvinden en je terughalen! Ik zal ervoor zorgen dat niemand je vind!!' schreeuwt mijn moeder voordat we uit huis gaan.

Als ik eenmaal in Luke zijn auto zit begin ik te huilen. Luke houd me tegen zijn borst aan het aait me over mijn hoofd.

'Je moet aangifte doen Britney. Wat je moeder deed kan niet.' zegt Luke serieus.

'I-ik weet het niet Luke. Ze is wel mijn moeder.' zeg ik stotterend.

'Een moeder die haar eigen kind mishandeld. Wat echt niet kan. Je zal toch aangifte moeten doen. Ik ga je helpen.'

'Oke je hebt gelijk. Ik zal aangifte doen. Maar niet vandaag. Ik heb vandaag al zoveel pech.'

'Tuurlijk. Wat jij wilt. Ik ga je naar mijn huis brengen waar je vanaf nu gaat wonen. Je moeder zal je daar nooit vinden wat ook beter is.'

'Dank je Luke. Ik ben blij dat je me uit die gekkenhuis hebt gehaald. Ik kon het niet meer aan.'

'Ik zal je altijd steunen wat er ook gebeurd. Ik zal ook altijd van je blijven houden.' zegt Luke met een glimlach.

Hij legt zijn hand op mijn been en geeft me een kus op mijn wang. Ik leun met mijn hoofd op zijn schouder als hij wegrijdt.
-skip autorit-

Als we bij Luke zijn huis aankomen, kijk met grote ogen naar het huis. Ik voel Luke's hand op mijn schouder. Ik draai mijn hoofd om en zie hem glimlachen. Ik draai mijn hoofd weer terug naar het huis.

'Je hebt echt een groot huis.' zeg ik als ik naar het huis kijk.

'Weet ik. Mijn ouders hadden dit voor mij gekocht toen ik naar middelbare school ging. Toen hielden ze teminste nog van me. Wat nu is veranderd.' zegt Luke. De laatste woorden fluisert hij.

Ik draai me om en kijk hem met een frons aan. Luke kijkt op en zucht diep.

'Mijn ouders zijn net als jou moeder alcoholisten. Toen ik elf was begon mijn vader al met drinken en sloeg hij mijn moeder vaak. Ik zag hoe hij haar sloeg.Soms sloeg hij mij ook. Mijn moeder was er klaar mee en ging van hem scheiden. Ze werd gek en begon met drinken en drugs gebruiken. Ik zag hoe ze dronk en drugs gebruikte. Soms mishandelde ze me ook. Daarom weet ik hoe je je voelt.' zegt Luke.

Ik hoor een verdrietige toon in zijn stem. Het doet me pijn om te horen wat hij heeft meegemaakt. Ik geef hem een knuffel.

'Ik snap ook hoe jij je voelt. Soms is het oke om te huilen.' fluister ik in zijn oor.

Ik pak zijn hand vast en til zijn hoofd omhoog. Hij heeft rode waterige ogen.
'Het is oke om te huilen Luke. Ik moest ook huilen toen dit gebeurde. Ik zal er altijd voor je zijn. Net zoals jij ervoor mij bent.' zeg ik.

Luke kijkt me aan en glimlacht. Ik geef hem een kus op zijn wang en pak mijn koffer. Luke pakt zijn sleutel uit zijn jaszak en opent de deur. Ik kijk met grote ogen rond.

'Wow.' zeg ik zacht.

Luke grinnikt en komt naast me staan.

'Kom ik laat je de slaapkamer zien.'

Hij pakt mijn hand vast en loopt de trap op naar een witte deur. Hij opent de deur en laat me als eerste naar binnen. De kamer is groter dan ik dacht.

'Dit is eigenlijk mijn slaapkamer. Ik dacht dat je wel hier bij mij wou slapen. Ik heb ook nog een logeerkamer als je wil kan je daar ook slapen.' zegt Luke.

'Nee het is oke. Ik slaap hier wel.'

Ik open mijn koffer en begin uit te pakken. Als ik bijna klaar ben voel ik ineens Luke zijn armen om mijn middel.

'Luke! Je liet me schrikken!' zeg ik.

'Sorry Hon. Ik wil je niet laten schrikken.' zegt Luke.

'Oke. Kan ik nu misschien even verder met uitpakken.'

'Of ik weet wel wat anders.'

Ik kijk hem aan met een frons.

'Wat dan?'