Başıma gelen en kötü şey yanımdaki kız arkadaşıma bağıran gerzek insan benzeri uyuşuk beyinli erkeğe okulun ortasında attığım yumruktu ve tabiki sonrasında ışık hızında ordan uzaklaşmamız. Çünkü hem gerzek bir erkek yüzünden tüm üniversiteye rezil olmuştum hem de en yakın arkadaşım şu an onunla çıkmak gibi dünyanın büyük aptallıkları listesine girebilecek hormonal bir çöküntü içindeydi. Bu andan daha kötü ne olabilirdi. Koşarak okulun bahçesine geldik ve kendimizi çimlerin üstüne bıraktık. Sarah, en yakın arkadaşım, genel bir kız tepkisi gösterdi yani ciyaklamaya başladı. Neden konuşmayı denemiyormuşum neden hep kuvvet uyguluyormuşum. Basit düşünce sistemiyle çalışan beynim var deyip ortada duran her kıza asılan bir cinse neden insaflı davranmam gerektiğini hiçbir zaman anlamadım. Kızlar iyiydi, zekiydi, en azından derin düşünebiliyorlardı. Erkekler çok yüzeyseldi. Bakın tanımlayacak başka sözcük bile bulamıyorum. En sonunda Sarah sesini kestiğinde üstüme düşen gölgeyi farkettim. Tepemde bana boş boş bakan bir cins duruyordu. Çenemi tutamam direk lafa girdim.
"Ne bakıyorsun?" bir süre daha bakmaya devam etti, bende sesimi daha fazla yükselttim.
"Neeeeee? "
"Kitabımın üstüne uzanıyorsun."
Şaka mı bu? Kocaman kitabı nasıl hissetmedim altımda. Kitabı aldım ve ona doğru fırlattım. Havada yakalayıp etrafında döndü ve bana bakmadan okula doğru yürüdü. Bende kim bu diye iyice incelerken Sarah laf sokma işinde üstadmış gibi araya girdi.
"Ooooooooooo ne oldu? Etkilendin mi?"
"Ne alaka ya ne etkileneceğim, altımda duran kitaptan etkilenmemişim ben"
"Hissiz su aygırı"
Ayağa kalktı ve çıkışa yürümeye başladı galiba gerçekten bana sinirlenmişti. Nadir olan bir olaydır bu ciddi bir durum diye bende peşine takıldım.
