Stolen Shots

Chapter 1: DISASTER

Kring... kring... kring...

Bigla ay naalimpungatan ako sa tunog ng alarm clock ko. Matutulog pa sana ako ng mapansin ko ang liwanag na nagmumula sa bintana ng aking kwarto. Kaya agad akong bumangon para tingnan ang oras.

Anong oras na ba? Oh my God! Male-late na ako. Kainis ano bang ginawa ko at tinanghali ako ng gising! 

After ng madaliang pagliligo at kung ano-ano pang seremonyas ay natapos agad ako. Kaya naman ay nagmamadali akong bumaba ng aking kwarto mula sa second floor ng tinitirahan kong dorm.

"Good morning! Mukhang male-late ka ata ngayon ah!"Ayon caught in the act ni Manang habang nagmamadali ako sa pagbubukas ng gate.

"Hehehe!Oo nga po. Sige po mauna na po ako sa inyo." Oo nga pala sya si Manang Conny ang mabait, maasikaso at matandang-dalaga na caretaker ng dormitory namin.

"Ok, mag-ingat ka!" Tatakbo nasa akong marinig ko yung huling sinabi nya.

"HUWAG KA MASYADONG TUMAKBO BAKA MADAPA KA!"  OO nga baka madapa pa ako. Mahirap na.

Bakit ganito yung pakiramdam ko, parang may di magandang mangyayari . Ang pangit naman ng umaga ko, sana hindi 'to magtuloy-tuloy hanggang mamayang hapon. 

Ilang minuto pa at nakarating din ako ng school.

"Why there is weird people in this school?!"
"Right girl!  I dont know kung pano sila nakakapasok dito. Weird na nga, poor pa.  Duh?! Nagmumukhang cheap tuloy ang school na 'to"

At masayang nagtawan ang dalawang bruha. The end.  Tapos na ang kwento kasi may nanalo na.

I know ako ang pinaririnigan nila.  Actually Im just one of the victim ng mga evil sisters namin.  Haha anyway di naman mala-Cindrella yung buhay ko at lalo namang walang prince charming na handang magtanggol sakin. At mas okay na rin siguro na ganito, yung di na ako ma-involve sa mga Princes at Princeses ng school para di maging magulo yung buhay ko.  Pero atleast sana man lang walang mga evil sisters kasi baka from ugly duckling ay maging swan ako tapos magulat sila.  O kaya maglabas ako ng kapangyarihan at matalo ko sila. Haha. Kidding aside,  but ayaw ko talaga mapapunta yung spot light sakin.  

Guinevere Saler at your service nga pala.  Pwede nyo ipagawa lahat kahit thesis or term paper nyo pa yan basta may bayad.  Wala na kasing libre ngayon. 

They call me Guine for short [an: pronounce as Gwiny]. How should I describe my self? Hmm pano nga ba?! Physically?  5'1 yung height, di naman mataba di rin sobrang payat.  I have a brown wavy hair with bangs. That's all.

At nasaan na ako ngayon? 'eto malapit nasa gate ng school ng biglang...

Anong???

"Ano ba?!  Magdahandahan naman kayo!  Grabe! Pano tong damit ko? Kainis lalo na tuloy ako nito male-late." Hala tumigil yung car at exact naman na bumaba yung sakay.

"Hey! Are you blamming me?!  It is not my fault kung may tubig yung daan. Baka pati bagyo at lindol isisi mo rin sa akin.  Eh! Bakit naman kasi dyan ka tumigil , di kaba nag-iisip? At anong nirereklamo mo? Your clothes? My God! Eh mukhang rugs naman yang suot mo."

Nagulat ako sa sa sinabi nya kaya di agad ako nakapagsalita.

"Tabi." Sabi nya sabay sagi sakin.

Tama naman sya.  Mukha naman talagang basahan ang damit ko kumpara sa mga branded na suot nya.  Anong magagawa ko?  Ito lang kaya ko.  Ang bumili sa mga tyangge at ukay ukay.

Di ko na namalayan na pinagtitinginan na pala kami ng mga tao. May point naman sya dun. Pero wala man lang bang sorry? Sabagay sino ba naman ako kung isang hottest and prettiest in campus yung manlalait sayo.

Natinag lang ako sa kinauupuan ko nang marinig ko ang tawanan ng mga taong nakasaksi sa eksena namin. Kaya yun napatakbo na lng ako sa CR para linisin yung damit ko. At syempre hindi narin ako makakaattend ng first class ko.

I sigh.

What a disaster morning!

     ***************************

Good morning!

What's new??

Hmmm. I am sure nothing. I'm so bored.

At tulad parin ng dati my yaya wake me up.

And guess what? Nag-almusal nanaman ako mag-isa.

Maybe you wonder. Eh kasi naman my mom and dad, they all spend more time for work. Like now nasa out of the country sila ngayon and then nag-iisang anak lang naman ako. So what do you expect?

Others say Im so lucky to have parents like them. Maybe totoo nga,  eh sino bang hindi maiingit kung ang parents mo ay nagpapatakbo ng isang airline company. Pero di nila alam mahirap din yung situation ko. Yung felling mo na laging second priority ka lang. Even though lagi naman sila bumabawi sakin pero iba parin.

     That's my life! And that's how being Tricia Lian Suarez.

****************************************************************

Haaaahhhhh.

I feel something bad will happen this day. Ano kaya?

"Ands? Gising kana?? Baka malate tayo.. "

"Oo na andyan na!" That's my twin sister Andrea Kira or Andy/Andrea for short.

"By the way Mom text me if we have a new dorm? So may nahanap kana?"

Hay si Mom talaga pang-ilang lipat na ba namin 'to sa buong taon nang pag aaral namin dito? Lima? They want us to be independent,  pero minsan sila pa rin naman nag dedesisyon.  But still we love them and for us they are the best parents.

"Tell her, we already have. Okay?"

"Okay.."

By the way I'm Andrew Kiel Lopez.