fate 's game

Part 1

Φαίη

Ξύπνησα από τον μονότονο ήχο του ξυπνητηριού με το κινητό να τρέμει στο κομοδίνο δίπλα μου. Το έκλεισα μουκρίζοντας και βύθισα πάλι το πρόσωπο μου στο μαξιλάρι. Κόντευε να τελειωσει το πρώτο τετράμηνο κι ακόμα δεν είχα συνηθίσει το πρωινό ξύπνημα. Έμεινα ακίνητη για πέντε λεπτά προσπαθώντας ν' αποφασίσω αν θα το παίξω ετοιμοθάνατη ή αν θα σηκωθώ για να ετοιμαστώ. Αποφάσισα ότι εφόσον δεν θα έχανα κάποιο διαγώνισμα δεν άξιζε, οπότε κλότσησα από πάνω μου τα σκεπάσματα και σηκώθηκα βγάζοντας ένα τεράστιο χασμουρητό.

Αφού πήρα μερικά λεπτά για να τεντωθώ, άρχισα να νιώθω πιο ξύπνια. Βγήκα απ' το δωμάτιο και μοίρασα καλημέρες στην οικογένεια. Όλοι ήταν ξύπνιοι εκτός απ' τον μεγαλύτερο αδερφό μου που έκανε μόνο ένα τέταρτο να ετοιμαστεί. Αγόρια...

Τσίμπησα κάτι στα γρήγορα και έτρεξα να ντυθώ. Η ενέργεια μου όλο και ανέβαινε κι είπα να βάλω λίγη μουσική για να ξεκινήσει καλά η μέρα. Με τον ήχο του OR NAH ντύθηκα χορεύοντας. Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Αυτό το τζιν μ' έκανε να φαίνομαι ακόμα πιο αδύνατη απ' ότι ήμουν. Ξεφύσηξα αδιαφορώντας και εστίασα στο πρόσωπο μου. Με μια αίσθηση επανάστασης αποφάσισα πως δεν χρειαζόμουν μέικ απ κι έτσι απλα χτενίστηκα και φόρεσα τον αγαπημένο μου σκούφο.

Κοίταξα το ρολόι. 7:40. Προλάβαινα να πάω με τα πόδια. Πέρασα την τσάντα μου από τον ένα ώμο, έβαλα το κινητό στη τσέπη κι ετοιμάστηκα να φύγω. Εκείνη τη στιγμή άνοιξε η πόρτα. Απ' το ύφος της μαμάς κατάλαβα πως δεν περίμενε να με δει έτοιμη. Συνήθως έκανα τη διπλάσια ώρα.

"Φαίη, έχεις δει την γκρι μπλούζα μου;" ρώτησε σκανάροντας το δωμάτιο μου με το βλέμμα.

Άρπαξα την μπλούζα από το γραφείο μου και της την έδωσα.

"Μπλέχτηκε με τα δικά μου. Θα στην έφερνα τώρα"

Βγήκαμε μαζί στο διάδρομο.

"Εγώ φεύγω, θα πάω με τα πόδια" αποκρίθηκα ενώ την προσπερνούσα κι από μέσα μου ευχόμουν να μην έχει αντίρρηση.

"Τι λες; Έχει κρύο σήμερα. Θα σε πάει ο Ορφέας"

Γύρισα και την κοίταξα με το πιο μαχητικό μου ύφος.

"Έλα ρε μαμά, φοράω σκούφο. Θα πάρω και κασκόλ αν θες"

"Όχι, με τίποτα. Έτσι κι αλλιώς δεν του το πήραμε τσάμπα το δίπλωμα"

Μούγκρισα με απόγνωση και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο του Ορφέα. Άλλη μια διαδρομή με μουσική που δεν μ' αρέσει και τον αδερφό μου να με ρωτάει όλα αυτά τα προσωπικά πράγματα, σκέφτηκα. Ήδη η μέταλ μουσική ακουγόταν απ' την πόρτα του. Χτύπησα αλλά δεν είχα καμία αντίδραση. Ξαναχτύπησα λίγο πιο δυνατά. Η μουσική χαμήλωσε και μετά από μερικές στιγμές η πόρτα άνοιξε. Ο Ορφέας στεκόταν μπροστά μου περνώντας ένα φούτερ από το κεφάλι του και παρατήρησα για λίγο τους κοιλιακούς του. Όσο ηλίθιος και να 'ταν είχε τουλάχιστον ωραίο σώμα. Δεν ήταν εντελώς χαμένη υπόθεση.