Çıkmaz Yol

1.Bölüm

İlk tecrübem umarım beğenirsiniz. İyi okumalar!!

Bu sabah her zamankinden farklı uyandım. Salondan kahkaha sesleri geliyordu. Muhtemelen sevgili kuzenim Buğu gelmişti. Her geldiğinde böyle oluyordu. Hayır anlamadığım ne konuşuyorlardı böyle.

Bu arada ben Evla. Evla OKTAY. Cem Oktay'ın biricik kızı. Herkes böyle diyordu bana. Sevmediğimi bildikleri halde böyle söylemeleri canımı sıkıyordu. Hayır babamı sevmediğimden değil. Çok seviyordum. Ama para göz gibi böyle söylemeleri.

Kafamdaki düşünceleri atıp aynanın karşısına geçtim. Fazla oyalanmadan banyoma doğru yürüdüm çünkü daha fazla aynaya baksaydım saçlarımın konuşacağından şüphe etmiyo değildim. Kendi kendime güldüm. Bu aralar çok degişik şeyler düşünüyordum.
Suyu ayarlayıp saçlarımı yıkamaya başladım. Vücudumu da yıkayıp bornozumu giydim. Kapının önünden geçerken açılmasıyla birlikte kapıya kafa atmam bir oldu. "Hihgg kuzen çok özür dilerim. Kapıyı çalmam gerekiyordu." konuşurken bile kıkırdayan kuzenime sinirle baktım. "Zamanlaman mükemmel Buğu gerçekten." diye tısladım.

Her geldiğinde muhakkak bana bir zararı oluyordu. En son ki zararı zaten başlı başına bir felaketti. "Ee hadi kızım giyinde okula gidelim geç kalıyoruz." diyen kuzenime gözümle kapıyı işaret ettim. "Ne diyorsun kızım." diyen kuzenime baygınca baktım.Bu kız saf mıydı yoksa saf ayağına mı yatıyordu bir türlü çözememiştim. "Çıksan da giyinsem diyorum hani." hala bana bakıyordu. "Hadi Buğu çıksana. Davetiye mi bekliyorsun?!"

"Tamam çıkıyorum bekletme beni." Birşey demeden dolabıma doğru yürüdüm. Siyah pantolunumu gri v yaka tişortümü ve vanslarımı giydim. Saçlarımı tarayıp hiç birşey yapmadan açık bıraktım. Zaten kendi hallerinde  güzellerdi. Uçları hafif dalgalı olurdu hep. Odanan çıkıp annemlere günaydın dedim. Babam her zamanki gibi köşesinde gazete okuyordu. Hafifçe gülümseyip "Günaydın prensesim."dedi "Günaydın babaların en yakışıklısı."dedim.

Annemi ve babamı yanağından öptükten sonra "Ben çıkıyorum."dedim "Birşey yemeyecek misin yavrum?"diyen anneme "Okulda yerim Hayal sultan."dedim. Merdivenlerden zıplayarak inerken babamın arkadan "Düşersin deli kız." dediğini duydum gülümseyip kuzenimle kol kola arabaya doğru yürüdüm.

Osman amca ikimiz içinde kapıyı açtı. Osman amca kendimi bildim bileli bizimleydi. Çok seviyordum bu adamı. Özelliklede onu sinir etmeyi. Buğu'ya dönerek "Osman amca ne kadar yakışıklı olmuş öyle değil mi Buğu."dedim hafifçe koluna dokunup. Hemen anladı bu sefer. Hayret nasıl olduysa. Kıkırdayıp "Aynen bu saçlar,bu göbek kimde var söylesene." Osman amca yine onu sinir edeceğimizi anlayıp "Rahat bırakın beni küçük hanımlar hadi bakalım geldik."dedi. Ne çabuk gelmiştik öyle konuşurken zamanın ne zaman geçtiğini anlamamıştık tabii. Kapıyı açarken birine geçirmem bir oldu.

Yeni bölüm haftaya gelecek. Yorumlarınızı bekliyorum.❤❤