DELİ

Tanışma

Bugün hastaneye gideceğim için sabah erkenden kalktım. Uyandıktan sonra kendime gelmek için bir duş aldım. Duş aldıktan sonra aşağı indim. İndiğimde kahvaltı hazırdı. Ben masaya otururken annemgil de geldi. Beraber sessizce kahvaltı yaptık. Okuldakiler okulun tuttuğu servis ile hastaneye gideceklerdi. Ama hastane babamın olunca babamla gitmek daha mantıklı olduğu için ben babamla birlikte gidecem. Kısa bir kahvaltının ardından hastaneye gitmek için evden çıktık. Arabaya bindik. Kısa bir yolculuğun ardından hastaneye vardık. Hastaneye geldiğimizde Sıla yı arayıp nerede olduklarını öğrendim. Misafirhane de beklediklerini öğrenince babam ile birlikte misafihaneye gittik. Misafirhaneye girince içeride bekleyen Bora hariç herkesle selamlaştım. Bu sırada doktorlar geldi. Bize proje hakkında bilgi verdiler. Hastaların zararsız olduğunu ama yinede dikkatli olmamızı ve doktorlarında sürekli bizi kontrol edeceğini ve bunlar gibi detayları söylediler. Ben bunları çok merak etmiyordum ama Sıla ya bakınca konuşulan şeyleri çok dikkatli dinlediğini gördüm. Aynı zamanda gergin duruyordu. Heyecanlı olduğu her halinden belli oluyordu. Kimin hangi hasta ile ilgileneceği bir kura ile belirlendi. Bana küçük down sendromlu bir kız çıkmıştı. Herkes ilgilenecekleri hastaları öğrendikten sonra doktorlar bizi hastaların olduğu odalara götürdüler. Küçük kız gerçekten çok sevimliydi. Bu kızın neden burada olduğunu sorduğumda aldığım cevap gerçekten rahatsız ediciydi. Kızın ailesinin maddi durumu iyiymiş. Kızlarından utandıkları ve kendilerine ayak bağı olmaması için buraya getirmişler. İğrenç
" insanlar " . Kim kendi çocuğuna böyle birşey yapar ki ?

Doktor odadan çıktıktan sonra kız ile tanıştım. İlk önce sorularıma cevap vermedi ama biraz alışınca ismini falan söyledi. Ne yapmam gerektiğini düşünürken aklıma Sıla geldi acaba ne yapıyordu. O da zihinsel engelli bir kız ile ilgilenecekti. Yapmam gereken şeyi düşünürken küçük kız elinde puzzle ile geldi. Sonunda yapacak birşey buldum. Yani küçük kız buldu:)

Biz puzzle ile uğraşırken dışarıdan bağırış sesleri duydum. Küçük kıza hemen geri geleceğimi söyleyip dışarı çıktım. Ses koridorun sonundan geliyordu. Biraz dikkatli dinleyince sesin Bora ya ait olduğunu anladım. İçimden Bora ya küfür ederek sesin geldigi yere gittim. Bora nın etrafında bir sürü doktor ve diğer ögrenciler vardı. Ne olduğunu anlamaya çalışırken. Bora küfür ederek bir şeyler söylüyordu. " Beni öldürecekti pislik " falan diyordu. Doktorlar da Bora yı sakinleştirmeye çalışıyordu.

Doktorlar Bora yı sakinleştirmeyi başarınca. Bora olanları anlatmaya başladı.

" Ben odaya girdim selam falan verdim. Konuşmaya başladım sonra birden bana saldırdı. " dedi. Doktorlar inanmışa benziyordu ama ben Bora yı tanıdığım için nedense hiç inanmadım.
" Gerçekten sen hiç birşey yapmadın ve sana saldırdı mı ? " dedim. Oradan bayan bir doktor da beni destekledi. " Yani hastanın daha önce de agresif hareketler sergilediği oldu ama kimseye saldırmamıştı. Olayı en başından ve doğru bir şekilde anlat ki bizde ona göre hastanın ilaçlarını ayarlayalım ya da hem hasta için hem de burada bulunan diğer insanlar için önlemler alalım. " dedi.

Sonra Bora biraz düşündükten sonra olayı anlatmaya başladı.
" Ben odaya girdim. Selam verdim cevap vermedi. Sonra ben konuşmaya başladım. Adını falan sordum. Defol git dedi bana. Ben de ona 'ben de senin gibi delilerle uğraşmak istemiyorum ama mecburum, ben seni nasıl idare edeceksem sen de beni idare edeceksin' dedim. Daha sonra da bana saldırdı."

" Tam Bora dan beklenen hareket. Size söylemiştim. " dedim.

Bora bana cevap vereceği sırada orada bulunan başka bir doktor Bora nın konuşmasına izin vermeyerek söze girdi.
" Hastalar size cevap vermese de onlara bu şekilde davranmamalısınız. Sergilediğin davranış çok yanlış. Artık olan olmuş. Ama bu davranışın sana eksi puan olarak gelecektir haberin olsun. Neyse şimdi sana yeni bir ilgileneceğin hasta bulalım. " dedi.

Doktorlar Bora ya yeni hasta bulmaya çalışırken ben söze girdim. " Bora ile yer değiştirelim" dedim. Bora anlamaz bir şekilde suratıma bakarken açıklama gereği duyup anlatmaya çalıştım. " Ben küçük down sendromlu bir kız ile ilgileniyorum. Sen benim yerime geç ben de senin yerine " dedim. Babam da bana onaylamayan bir şekilde kafa sallarken ona da "Baba lütfen. Hem siz dediniz zararlı değilmiş. Bir şey olursa kendimi korurum ben, lütfen. " dedim. Babam " peki ama dikkatli olacaksın ve bir şey olursa hemen odadan çık " deyip izin verince doktorlar beni Bora 'nın hastasının olduğu odaya götürdüler.

Açıkçası bu bölüm pek içime sinmedi. Bundan önce yazdığım ve maalesef silinen bölüm çok çok daha iyiydi. En geç salı günü yeni bölüm yayınlarım dediğim için yayınladım. Sizi daha fazla bekletmemek için. Okullar artık kapanıyor. Eski bölümleri gözden geçirmeye çalışacam. Hikayeyi silmiyorum. Hikayeyi adam etme kararı aldım:))