Ne çok hazırız bir anda saman alevi gibi parlamaya ve de sönmeye bir yaprak misali. İnsanız ya hani! Kavgalar bizim, nefretler bizim, küslükler, ölümler, çirkinlikler hep bizim. Peki ya gökyüzü o kimin?? Neden sahipsiz kahkahalar, çiçeklerin neden koklayani yok! Güneşte koşan çocuklar nerede, denize ayak degdiren balıklara ne oldu! Ucurtmalar mavilere geç kalmış neden, pembeler altın saçlı çocuklara hasret.. Türküler, şiirler, şarkılar hep yarım!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYIP
HumorKaybetmek icin ne cok uğraş veririz kendimizden bir şeyleri. Uzuluruz mesela, ağlarız, en kotusu de anlamaya çalışırız. Kendimizi eksiltmek uğruna yaptığımız ne büyük yanlış aslında birilerini anlamaya çalışmak. Gidgide eksiliriz anlamaya çalışırke...
