We Decide Who We Are. Ft. Niall Horan (dutch)

04.

POV Tessa
Ik open mijn ogen en kijk om me heen. Wat was er vandaag ook alweer? Ohja, ik ga naar Londen! Snel sta ik op en loop naar mijn kast. Ik pak er een zwarte jeans uit en een spijkerjack met legerprint en een setje ondergoed. Ik loop snel naar de badkamer en kleed me om. Ook doe ik mijn ochtendroutine en ga snel naar beneden. Mijn ouders, broer en zusje zitten al aan de tafel te ontbijten. "Lekker geslapen?" Vraagt mijn moeder en ik knik ja. Ik check nog even de tijd op mijn telefoon. Half 11. Om 1 uur gaat mijn vliegtuig. Ik ga aan tafel zitten en we kletsen nog even wat. "Zal ik je helpen net je koffers naar beneden brengen?" Vraagt Niels en ik knik dankbaar ja. Samen lopen we naar mijn kamer en pakken de koffers. Ik stop nog snel mijn laptop, oplader, deo en oordopjes in een rugtas die ik als handbagage meeneem en ren dan weer naar beneden waar Niels, Sofie en mijn ouders inmiddels al staan. Ik geef Niels en Sofie een knuffel. "Ik ga jullie missen!" Zeg ik met een brok in mijn keel. "Wij jou ook!" Zeggen ze tegelijk en ik loop samen met mijn ouders naar de deur. Als we de koffers achter in de auto gelegd hebben gaan we naar het vliegveld.
"Doei schat, we gaan je missen." Zeggen mijn ouders en ik geef ze nog een knuffel. Dan loop ik naar de douane. "Paspoort." Zegt een man met een chagerijnige stem. Ik laat mijn paspoort zien en mag doorlopen. Als ik eindelijk zit doe ik mijn oortjes in mijn oren en zet muziek op. Ik voel dat we opstijgen. "Doei Nederland." Fluister ik en doe dan mijn ogen dicht.
*we gaan landen. U wordt verzocht uw riem om te doen.*
Ik schrik wakker en doe dan snel mijn oortjes uit en mijn riem om. Als we zijn geland loop ik naar buiten. "Taxi!" Roep ik en er stopt een taxi. "Waarheen?" Vraagt de chauffeur vriendelijk. "Boston Hotel please." Antwoord ik en de chauffeur knikt.
Als we aangekomen zijn bij het hotel ga ik snel naar binnen. Bah, regen. Ik loop naar de balie toe waar een vrouw staat. "Hallo, kan ik u helpen?" Vraagt de vrouw. "Ja, ik heb een kamer gereserveerd om de naam De Jonge." Antwoord ik vriendelijk en de vrouw tikt wat in om haar computer. "Sorry, ik kan de naam niet vinden." Zegt ze en ik kijk verbaasd. "Hoe bedoeld u?" Vraag ik en de vrouw antwoord chagerijnig. "Precies zoals ik zeg. U heeft helemaal niet gereserveerd. Kan u het hotel verlaten?" Vraagt ze en ik loop boos weg. "Stom wijf." Mompel ik in het Nederlands en zie mensen raar naar mij kijken. Wat nu? Ik begin te rennen en zet ondertussen mijn muts op. Als ik voor het ziekenhuis ben ren ik keihard tegen iemand op. "Sorry!" Roep ik direct en ik sta op. Ik pak mijn koffer op en de jongen waar ik tegenop botste pakt mijn rugtas. "Geeft niet, gaat alles goed?" Vraagt hij bezorgt. Ik wil ja zeggen maar merk dan opeens dat mijn pols vreselijk veel pijn doet. "Ehm, mijn pols doet veel pijn maar het is vast niets." Zeg ik snel en ik kijk de jongen aan. WoW, die ogen! De mooiste ogen die ik ooit heb gezien! "Kom, ik neem je voor de zekerheid mee naar de eerste hulp." Zegt de jongen bezorgt. "Het gaat wel en ik weet niet eens hoe je heet." Zeg ik een beetje lachend. "Ohja, ik ben Niall en kom nou maar mee." Zegt hij en hij begint ook te lachen. Die lach komt me zo bekent voor! "Okey, als het dan per se moet." Zeg ik en ik loop met de jongen mee naar binnen. We lopen naar de eerste hulp en ik ga alvast op een stoel zitten die Niall me aanwijst terwijl hij verder loopt naar de balie en uitlegt wat er gebeurt is. Hij komt naast me zitten. "We zijn zo aan de beurt, het is niet druk vandaag." Zegt hij en ik knik. Ik kijk naar mijn pols die in een rare houding staat en helemaal dik en paars is. "Ik ben trouwens Tessa." Zeg ik tegen hem en hij lacht. "Hey Tessa." Zegt hij met een Iers accent. Waar ken ik hem toch van? Ik denk na. Hm, geen idee. Wacht, er zit wel een Niall in One Direction! Maar, dat is Niall Horan. Nee het is vast niet de Niall Horan van One Direction. "Hallo? Tessa?" Hoor ik Niall opeens zeggen en ik kijk op. "Wat is er?" Vraag ik en hij wijst naar de deur waar een zuster staat te wachten. Ik maak een o vorm met mijn mond en sta op. Ik pak snel mijn telefoon en stop hem in mijn broekzak. Ik geef de zuster een hand en stel me voor.
"Ik vrees dat het gebroken is, mevrouw de Jong." Zegt een zuster. We hebben foto's laten maken en nu blijkt het dus gebroken te zijn. "Oh." Antwoord ik en kijk van de zuster naar Niall. "Het spijt me echt heel erg!" Zegt Niall en ik begin te lachen. "Gek, jij kan er niks aan doen, ik had gewoon uit moeten kijken!" Zeg ik en ga dan verder praten met de zuster. "We gaan het nu gipsen." Zegt een andere dokter die ondertussen ook binnen is gekomen. Ik knik en ga goed zitten.
"Zo, waar woon je?" Vraagt Niall aan mij als we in de wachtkamer zitten op de afdeling net geboren kinderen en de moeders ervan. Niall had me net uitgelegt dat hij opweg was naar zijn broer Greg en zijn vrouw die bevallen was van Theo, Niall's neefje. Nadat mijn pols gegipst was zijn we dus naar de afdeling gegaan waar de vrouw van Greg en Theo nog liggen. "Eh tsja, nergens." Antwoord ik droog. "Huh? Vertel?" Zegt Niall en ik begin te vertellen. "Nou kijk, ik ben net vanuit Nederland hierheen gekomen omdat ik een stage ga volgen bij MusicStarz. Maar met de reservering van mijn hotelkamer is iets fout gegaan waardoor ik dus nergens terecht kwam en ik was dus opzoek naar een plek waar ik kon slapen." Leg ik snel uit en ik staar voor me uit. "Wacht, ik heb een oplossing!" Roept Niall vrolijk. "Niall! Zachtjes!" Sis ik naar hem als ik zie dat de zusters een boze blik naar ons werpen. "Sorry" zegt hij en hij gaat weer zitten. "Nou vertel je oplossing, Niall." Zeg ik en hij begint te vertellen. "Nou, je kan gewoon bij mij en de jongens in het 1D-huis wonen!" Zegt hij blij. Opeens stopt alles. Wacht. Het 1D huis?! Is dit echt Niall Horan van One Direction. Holyshit. Ik kijk naar Niall die zijn hand voor zijn mond geslagen heeft. "Niall Horan dus?" Zeg ik en hij knikt langzaam. "Ga je niet gillen?" Vraagt hij daarna verbaasd. "Nee, je bent gewoon jezelf en je bent echt Superaardig dus fangirlen heeft geen zin in een ziekenhuis. Maar meen je het?" Zeg ik. "Ja, je kan bij ons wonen, de jongens vinden het vast goed!" Zegt hij en ik geef hem een knuffel. Hij knuffelt terug. YES, saved my Niall Horan!