Admiring the Brat

Chapter 11

Bwisit bwisit talaga -ako

Eh paano ba naman wala pa yung magaling kong driver, nasan na kaya yun!? Bwisit 1 oras na akong naghihintay dito sa parking .

Hay bwisit! -ako pumasok nako sa kotse at ako na yung nagdriver.

Naturingang driver, wala naman palang kwenta. Hay buhay!

Pagdating ko sa bahay sinalubong ako ni yaya .

Oh iha parang ang sama naman yata ng araw mo? Bakit nakabusangot ka? -yaya

Kasi po yung magaling mong anak pinaghintay ako ng 1 oras. -me

Huh? San kaya yun pumunta, ako na ang humihinge ng pasenya anak -yaya

Ang bait talaga ni yaya, kahit hindi nya kasalanan sya parin yung nagsosorry.

It's ok po. Akyat nako -me

Pag akyat ko diretso ligo agad, gusto kong kalmahin ang sarili ko. Ako pa talaga yung pinaghintay nya huh?! Bwisit talaga.

Pagkatapos ko maligo at magbihis, pumunta ako sa study table ko at nag umpisa ng mag sketch.

I miss my mom. Ng bata pa ako sya lagi yung pumupuri sa mga designs ko. Sya lagi yung karamay ko pagpinapagalitan ako ni dad. Pero one day sinama sya ni dad sa ibang bansa. Simula noon nagbago na si mommy sa pakikitungo sakin. She's always angry. Ng nag graduate ako bilang valedictorian ng highschool, nakita ko si mom sa isang sulok umiiyak sya kaya lang umalis sya agad. Pero bago pa sya umalis ngumiti sya sakin, that was the last time I saw my mother smile. Dahil wala sila ni dad nun, si yaya yung nagsabit ng medal ko. Hindi nako nag celebrate nun.

After a week, pinatapon nila ako sa states. Dun ako tumira at nagtiis for 3 years .

-
Hindi ko namalayan may tumulo na palang luha sa mga mata ko. What a sad life. I miss my mom. I misses her alot

Maya maya nakatulog na ako at di na nakapaghapunan.

To be continued.