HER POV
Flashback
….”Wake up! Don’t close yur eyes!”
…”Call an ambulance! Huwag kayong usyoso lang! Ano ba! Bilisan nyo! “
..end of flashback…
..Ilang minute kong hinahaplos ang peklat ko sa braso habang pilit inaalala ang lahat-lahat ng nangyari ng araw na iyon, apat na taon na ang nakakaraan.
-
-
Kahit ilang bese ko kasing itanong sa magulkang ko, pakiramdam ko may mali sa mga kwento nila.. may kulang na pilit nilang itinatago sa akin.
-
-
“Ynna! Anak nag-aantay ditto si Klein!’
-
“Andyan nap po!”, sigaw ko habang inaayos ang blouse ko. Nagmamadali na rin akong umalis sa kwarto ko.
-
“Tagal mo Snaps eh!” arte naman nito.
“Sorry na Snaps! Antok pa eh!” palusot ko sa kanya.
“Inaantok o pilit mo paring ina-“ bago nya pa masabi yung dapat nyang sabihin natakpan ko na ng kamay ko ang maingay nyang bibig.
-
Tinitigan ko sya ng masa at nginitian..
-
“Ma! Alis nap o kami!” sigaw ko at sabay tanggal ng kamay ko sa bibig nya.
-
-
“Snaps naman eh! Ayokong malaman nila mama na nag-uusisa parin ako tungkol dun!” paliwanag ko sa kanya habang naglalakad kami.
“Eh kasi hindi ko napigilan, apat na taon na kasi yun Snaps, hindi ka pa rin makuntento sa sagot nila?”
-
-
“Sagot nyo Snaps.. kahit ikaw naman eh walang matinong sagot.” Sagot ko sa kanya.
Lumalim ang paghinga nya at bumugtong hininga…
-
“Look Snaps, pati ba ako pinagdududahan mo?”
-
-
“No! Hindi sag anon pero parang may kulang kasi sa mga kinukwento nyo.. hindi ako mapakali! Merong bumabagabag sa akin!” pagpapaliwanag ko.. mabigat kasi ang pakiramdam ko tungkol sa bagay na ito.
-
-
“Snaps baka hindi ka pa rin makaget-over.. may trauma ka parin ba?:
-
-
“Kung may trauma ako, hindi ko maoopen up ang case na to.”
“Haisst! Fine! Just relax your mind regarding this, dalian na lang natin ng hindi tayo malate!Okay!”..sagot niya, at alam kong gusto nya lang umiwas sa mga tanong ko..tumungo na lang ako at naramdaman ko ang paghimas nya sa braso ko.
-
-
“Do you think ma magagawa ako?”, bulong ko sabay lakad papalayo.
-
“Snaps!” sigaw nya sa akin, pero hindi ko sya nililingon.
-
