Brayden’s POV
Napaaga ako ng pasok without knowing why, basta feeling ko kelangan ko pumasok ng maaga dahil may nag-aantay sa akin.. Sino kaya? Kinakabahan ako.
-
-
Wala naman akong kailangan kunin o iwan sa locker ko ngayon. Pero eto na naman ako at ang pakiramdam ko.. masyadong contrast ang utak ko sa nararamdaman ko. Wala naman sigurong masama kung bubuksan ko locker ko.
-
-
Nothing unusual.. sabi na trip lang ng puso kong makipaglaro..
-
-
Ilang minute ko pang tinitigan ang locker ko na para namang may mangyayari…. Look up. Look up wala.. Wala nga ba? Malakas ang pakiramdam kong mayroon eh… hindi ko alam, isa lang ang ginalaw ko, physics notebook ko. Inangat ko lang at ayun, I felt at ease. A letter, an unsual letter na imposible namang galling sa labas at isiningit lang sa loob ng locker ko.
-
-
“Klein, hindi ko alam kung papaano ko sisimulan ang lahat, pero kasi nahihirapan na ako sa sitwasyon natin. Masyado akong naguguluhan, mahalaga ka sa akin. Pero pakiramdam ko wala lang sayo ang lahat ng iyon sa ginagawa mo. Siguro kailangan ko munang lumayo….
-
-
Ynna’s POV
-
…kilala mo ako Snaps, hindi ko kayang magsalita sa harap mo, mahina ako alam mo yan, wala akong lakas ng loob para sa mga ganitong bagay. Kung ayaw mong sabihin ang totoo, ako ang maghahanap ng katotohanan….”
-
-
Mahina talaga ako sa pagsolusyon ng problema, kaya madalas pag nag-aaway kami ni Snaps, sa letter lang ako nasagot, di ko kayang makipag-usap sa kanya kasi ng nangangatog ang katawan.
-
-
“Hey, look who’s here late in the afternoon.. Hello Rhetynna Joice Quimas!”, pamilyar na boses yun.. Si Penelope.
-
-
“Bakit? May kailangan ka ba?” sagot ko sa kanya ng hindi naharap, inaayos ko yung sulat ko kay Snaps at inilagay yun sa locker ko.
-
-
“ Naeenjoy mo naman ang paggamit ng locker na ginamit ng taong may atraso ka mismo?” Atraso? Kanino?
-
-
“A-alam mo Penelope ayoko ng gulo, kaya please tama na, wala rin naman ng mangyayari eh.”
-
-
“”Hah! Tama, wala naman ng mangyayari dahil ang nakaraan ay nakaraan, hindi mo na kayang balikan at baguhin pa.!”
-
-
Hindi ko talga sya maintindihan. Ano ba meron sa locker nato? Sa nakaraan ko, nya at ng dating gumamit nito? Si Brayden….. Masyadong magulo ang lahat ngayon.
Brayden’s POV
-
“Klein? Hindi naman ako yun eh… baka nagkamali lang ng pinagbigyan to.. Pero mukhang seryoso, sasagutin ko na lang.” Sabi ko sa sarili ko na syempre walang kausap.
