Before They Forgot.~ | slow updates | ~

7. confused & panic.

Tammy POV

langzaam liep ik naar het apartement. was dat net echt gebeurd? had ik Zayn nou echt net gezien? had hij me echt zijn nummer gegeven? 

wat een player zeg Tammy, hij heeft een vriendinnetje hoor? 

ik schudde de stem weg uit mijn hoofd, ik kreeg het weer.. , ik zuchtte en liep rustig de trap op. ik beet op mijn lip, ik had gewoon gedroomd dat Zayn er was toch? ik bedoel.. Zayn was me vergeten? en hij was door gegaan met zijn leven, hij was mij en Ran vergeten net als dat de jongens ons waren vergeten. ik deed de deur open naar het apartement, het was helemaal donker dus Randy was nog niet thuis. 

ik legde de boodschappen op tafel en ging op de bank zitten met de telefoon in mijn handen, pakte het nummer uit mijn portomonee en bleef er naar staren, het was Zayn's kriebelige handschrift, ik herkende het gewoon, dit was het zelfde handschrift van alle projecten , huiswerk , liefdesbrieven en valentijnskaarten die ik van hem had gehad. ik slikte even en keek van het nummer naar de telefoon, naar het nummer en naar de telefoon. ik zuchtte en maakte een beslissing. ; ik ging hem bellen. 

ik tikte het nummer in en wachtte tot die over ging. 

Hallo met Zayn?

ik beet op mijn lip en voelde mijn adem sneller gaan. het was hem echt. ik begon nog harder te ademhalen en volgens mij dacht hij echt dat er een of andere gek aan het hijgen was. 

Hallo? wie is daar?

Hallo? 

waarom hijg je zo?

Hallo ?

is dit een grap ?

Hallo?

Tam? ben jij dat?

mijn hart stopte bij het horen van mijn naam. hij wist het dus wel? had hij gelogen.. was het gewoon nep? het ongeluk? ik slikte en voelde mezelf boos worden. 

' stupid dickhead.'' schreeuwde ik in de telefoon en eindigde het gesprek en gooide telefoon naar de andere kant van de bank. mijn ademhaling was nog steeds snel.. veelste snel. ik kreeg weer een aanval. ik probeerde van de bank naar de kast te kruipen om mijn pufjes te pakken, die dingen had ik al sinds mijn 7e niet gebruikt en nu omdat ik die lul weer had gezien kreeg ik die debiele aanvallen. ik kreeg geen lucht en voelde mijn longen snakken naar adem, ik probeerde zo snel mogelijk bij de kast te komen, ik voelde me lichaam verzwakken en langzamer vooruit gaan. 

waarom was die godverdomme kast ook zo ver?!

ik voelde mijn lichaam inzakken en mijn ogen langzaam dichtvallen en een branderig gevoel in mijn keel. 

this is it. 

Randy POV

ik gaf de klant haar tasje met spullen en gaf haar een vriendelijk glimlach. ' fijn weekend.' ze lachte en verliet de winkel. op een of andere manier had ik het gevoel alsof er niks klopte, alsof er iets ging gebeuren, mijn buik deed raar, weet je wel dat gevoel als je nerveus bent? nou dat heb ik dus nu, maar ik ben niet nerveus dus het is iets anders. ik zuchtte en legde de zakjes snoep goed in het rekje.  ' Randy schat, is alles wel goed? ik keek op naar Dee en gaf haar een glimlach. ' ja hoor, ik heb alleen zo'n raar gevoel, ik weet niet, als of er iets gaat gebeuren.' Dee knikte begrijpelijk en wees naar mijn arm. 

' ach kind je hebt ook kippenvel, ga maar naar huis joh!' ik wou protesteren maar Dee legde snel haar hand voor mijn mond. ' ga maar kindje het is al goed.' ik gaf haar een knuffel en trok mijn schort uit. ' thanks Dee.' ik pakte mijn tas uit het magazijn en verliet de winkel, het was al best laat en ik was super moe. ik gaapte en liep met grote passen naar het apartement. hoe dichterbijer ik bij het apartement kwam hoe naarder het gevoel in mijn buik werd, ik liep sneller naar het apartement en liep de trap op, ik zuchtte in opluchting toen ik de lichten in het apartement aan zag staan. ik deed de sleutels in het sleutel gat en draaide het slot op en liep naar binnen, tot mijn verbazing zag ik de spullen die Tammy had gekocht nog op de keukentafel staan in de keuken, met de kookspullen al klaar, maar ongebruikt...