15. the waiting & nightmares.

167 8 4
                                    

Randy POV

ik hoor zacht gezang en kijk op, ik zit niet meer in Tammy's ziekenhuis kamer, maar in een zwart achtige kamer en een stoel en een tafel, boven me zwaait de lamp heen en weer , waardoor de kamer spookachtige schaduwen krijgt. ik schrik op als ik voor me een meisje zie, ze zit met haar rug naar me toe in een witte jampon. haar lange zwarte haren dingelen achter haar terwijl ze heen en weer wipt op het ritme van het neurien. 

' hallo? ik sta op van de stoel en het meisje houdt opeens op met neurien en draait zich om. het is Tammy. ik wil naar haar toe rennen maar Tammy tilt haar hand omhoog en ik hou opeens op met lopen. ' Tammy wat doe je? Tammy schudt haar hoofd, haar lange haren die ze bijna altijd in een knot heeft zwieren met haar mee. maar als ik haar goed bekijk lijkt ze niet op Tammy, haar ogen zijn helemaal zwart als in letterlijk, je kan het witte niet meer zien en haar huid is zo bleek als wat. ' Tammy wat is er? maar Tammy schudt nog harder haar hoofd. 

' Ga weg Randy, je moet hier niet zijn.' snikte ze en rode tranen lopen over haar wangen. een rilling loopt over mijn rug, de tranen leken wel op bloed.. 

de rode tranen stromen harder over Tammy's wangen waardoor er rode vlekken op haar witte jampon verschijnen. 

' Ga weg Randy ! schreeuwt ze nu en stampt met haar voet op de grond. ' je moet wakker worden ! wordt wakker Randy wordt wakker ! ik leg mijn handen op mijn oren en probeer haar geschreeuw buiten te houden, het is verschrikkelijk en het blijft maar door gaan en door gaan. 

Randy ga weg ! wordt wakker Randy ! je moet hier weg Randy ! wordt wakker Randy ! 

Randy wordt wa-

Randy wordt wakker ! ik schrik op en til mijn hoofd op en kijk in het rond. ik zit nog steeds in Tammy's kamer en ze ligt nog steeds in bed, het was een nachtmerrie... 

' Randy alles okay? ik kijk op naar Niall die me bezorgd aankijkt. ik knik even naar hem en richt me weer op Tammy die nog steeds levenloos op bed ligt. ' heb je Dana al gevonden? vraag ik zachtjes en kijk op naar Niall en zie dat zijn gezicht betrekt. ' uh nee.' mompelt hij en kijkt weer naar zijn mobiel en begint te typen. ' het was raar, Dana was opeens spoorloos verdwenen. in eens ging de deur open en een blond harige kwam de kamer binnen lopen, Vera. 

' hoi, is er al verandering? Zayn vroeg of ik even wou langskomen want hij is ziek.' legt ze uit. ik schud mijn hoofd naar haar en pak Tammy's hand. ' nee, nog steeds hetzelfde. maar de dokters denken dat ze wel vooruit gaat.' Vera knikt even en pakt dan een stoel en komt er bij zitten. ' dus hoe kent Zayn jullie? vraagt Vera. ik kijk op naar Niall die zijn hoofd schud, ik rol met mijn ogen en kijk Vera weer aan. ' dat is een lang verhaal.'

*

*

*

*

' maakt niet uit. ik heb alle tijd.'

Zayn POV

weet je het zeker? ik knik naar Vera en kruip dieper onder haar warme dekens. ze zucht even en trekt haar schoenen aan. ' okay.' ze loopt naar me toe en drukt een kus op mijn voorhoofd. ' maak wat thee en neem ook even een asperientje! ' jaa dokter.' grijns ik en geef haar een knipoog. Vera rolt met haar ogen en geeft me een halve glimlach.' stop met dat gedoe Malik, het werkt allang niet meer.' ik blaas haar een kushand en dan verlaat ze de slaapkamer. ik wacht rustig totdat ik de deur hoor dichtvallen en haar auto de straat uit hoor rijden. [ ik weet altijd waneer ze er aan komt, haar auto maakt een raar geluid. ] ik gooi de dekens van me af en pak mijn telefoon van het nachtkastje. ik ben al helemaal aangekleed, ik trek mijn jas aan en doe deur van Vera's flat achter me dicht. ik bel mijn moeder terwijl ik in de auto stap. na 4x gaat hij over. 

Before They  Forgot.~ | slow updates | ~Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu