Artık haber verme zamanı gelmişti emreye soyleyecektim mecburdum zamanı gelmişti..
Bir akşam evde güzel bir yemek hazırladım eşimle konuşmam gerekiyordu öleceğimi söylemem..
Emre geldi yemek yerken açtım konuyu emre ben hastaymışım ölücekmişim!
Emre'nin bir an dondu nasıl yani eşi ölücekmiydi kaldırmak çok zordu, hayır ya kader ölemezdi ..
Ama care yoktu ölüm geldimi başa çare yoktur ALLAH'TAN başka..
Birlikte kari koca Allah'a duâ ettiler iyileşmesi için..Çünkü doktorlar tibben yapılacak bişe olmadığıni soylemislerdi.
Ben hergün ağlıyordum artık çok yorgundum,korkuyordum belkide yanliz kalmaktan öbür tarafta halen inanılacak gibi değil desemde tükeniyordum günden güne erimistim bir mum gibi..
Yemez İçmez olmuştum yaşayan ölü olmuştum..
Düşünsenize ölüceğini biliyorsun ailen yanında göz göre göre bitiyorsun , benim bittigimi görünce onlar acı cekiyo,ölücem kabullndim artik gitmeye hazırdım tek yönlü bir bilet ' dönüş yok ' 20 ARALIK günü sabahi ben Emre'nin kollarında yeni gune gözlerimi açamadim veda etmiştim hayata , yaşamaya Unutmayın ki kokusuna alıştığıniz insanları asla unutamassınız!!
Emre Kader'i öyle görünce kendinden geçti ağlaya ağlaya bi hal olmuştu...//'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayat
ChickLitHayat hızlı akan bir nehirdir. Altın gibi parıltıları akıp gider, sonunda bize sadece kum kalır...
