We Were Perfect

3. We Fight

Ara's POV
Minsan akala ng mga tao hindi kami nag-aaway ni Thomas pero oo, katulad ng lahat ng couple, nag-aaway kami. Hindi madalas, bihira lang pero kahit minsan lang kami mag-away, lagi ito nauuwi sa muntikan na naming paghihiwalay.

Thomas: Bakit ba? Bakit ba kailangan mo siya maging kaklase? Hindi ba sapat na kaibigan mo siya?
Ara: Ano ba problema mo kay Tigs ha?
Thomas: Ara bulag ka ba? Gusto ka niya! Sinong lalaki ba gusto na lagi kasama nung girlfriend niya yung kakompetensya niya?
Ara: Eh wala namang kompetisyon Thom! Boyfriend na kita!
Thomas: Oo nga boyfriend mo ako! Pero malandi yung lalaking yun!
Ara: Hindi siya malandi okay?
Thomas: Pinaglalaban mo pa siya?!
Ara: What?! Thomas wala ka bang tiwala sakin?
Thomas: Meron! Pero lalaki ako!
Ara: Alam kong lalaki ka nakita ko na yung proof
Thomas: Ugh Ara sasabat ka na lang ba lagi? Di mo man lang ako patapusin!
Ara: Go! Go lang mahal na hari!
Thomas: Lalaki ako, alam ko ugali ng mga lalaki, alam ko ginagawa nila pag may gusto silang babae, alam ko mga iniisip nila. Ara ayoko may ibang lalaking nag-iisip sayo kundi ako.
Ara: Ay pano si Papa? Si kuya Jun?
Thomas: Victonara ano ba! Seryosong usapan 'to diba?!
Ara: Alam mo Thom ang lumalabas lang dito sakin, wala kang tiwala.
Thomas: Ara meron, meron talaga. Ang simple lang naman ng hinihiling ko ah? Okay lang sakin maging magkaibigan kayo, wag mo na lang sana ientertain? Pumayag ka pa kasi na maging classmate kayo.
Ara: Bawal na ba ako magkaron ng kaibigan? Ikaw ba? Pinipigilan ba kita sa mga girl friends mo? Hindi diba? Bakit ako bawal Thom? Ha?
Thomas: Isipin mo na lang to ah, may nalaman ka nagkakagusto sakin, tapos kinaibigan ko, gusto ako maging classmate, pumayag ako, nahahati na atensyon ko sainyo.
Ara: Magkaiba yun Thom, hindi nahahati atensyon ko sainyo.
Thomas: Ara takot lang ako na mawala ka sakin.
Ara: Bakit ka natatakot? Hindi ka ba naniniwala na ikaw lang?
Thomas: Ara
Ara: Alam mo, wag mo muna ako kausapin ha? Mag-isip isip ka, magdasal ka. Thom, napapagod rin ako.

Mahal ko si Thomas, oo, mahal na mahal, minsan higit na sa sarili ko. Tama pa ba yun? Hindi ko kaya kung mawawala siya sakin. Pero wala siyang tiwala sakin, kaya ko ba yun? Manatili sa relasyon na alam ko namang walang trust?

Mika: Oh bakit ka umiiyak?
Ara: Alam mo na kung bakit
Mika: Uy sa tagal nating magkakilala 3rd fight niyo pa lang ah? Ano nangyari?
Ara: Nag-usap kasi kami ni Tigs na maging classmate sa MANAORG. Siya lang rin kasi kakilala ko na itatake yung subject na yun, ayoko naman rin maging loner. Ayun si Thomas, nagselos, may gusto daw sakin si Tigs, bakit ko daw ineentertain.
Mika: May point rin naman si kuya
Ara: Hala ano point niya?
Mika: Ara baka iba maisip si Tigs kaya gusto mo siya maging kaklase. Baka iba motibo nung tao.
Ara: Eh kaibigan ko lang naman siya.
Mika: Linawin mo. Nako Ara ang swerte mo na sa boyfriend mo ah pag pinakawalan mo yan akin na siya.
Ara: Eh mas matangkad ka pa sakanya?

Love is nothing but a meeting of mutual needs. Yan ang sabi nila. I don't agree, when love strikes, para yang tinawag ka bigla ng prof mo para sagutin yung tanong niya pero nakikipagdaldalan ka sa katabi mo kaya hindi mo alam yung sagot. Pag tinamaan ka niyan, tanga ka. Tanga ka sa pag-ibig, hindi ka makakatakas diyan. Hindi mo na naiisip sarili mo, basta masaya siya at masaya ka sa piling niya, ayos lang kahit anong hirap pa pagdaanan mo, basta kasama mo siya.

Nagulat ako nang makita ko si Thomas nag-aabang sa harap ng dorm. Ni hindi man lang siya pumasok, gabi na. Tumayo lang ako sa kinaroroonan ko, pinapanood siya. Naglalakad lang siya ng pabalik balik. Thomas, my Thomas, you are everything, everything.

Thomas: Ara
Ara: Thom
Thomas: I'm sorry

He reached out for my hand, got a pen, and wrote at the back of my hand "You are everything" on the left and "Everything" on the right. He didn't say much but I knew then what he meant. I was his and he was mine. Other people didn't matter, we had each other. Our love was true, it was pure and innocent.

Ara: I'm sorry too
Thomas: As long as I have you

Before Thomas left he handed me a letter

Ara,

So this is love. This is happiness. You can make days stand still. Your laugh, it has become music. I didn't know these many colors before it all started. My mouth was a closed book. My hands were rusted and chained. But I opened all of me for you.

With love,
Thomas

This was the first time Thomas actually used our names. This is love and this is happiness. I understand now, he only wants me to be his, he does not have to be afraid because I am and I always will be. All of this is worth it. You may ask me how am I sure and I will only answer you with, "I can only hope"